Καλοχωρίτισες-4

Για εσάς που αρχίζετε να διαβάζετε εδώ πηγαίνετε καλύτερα στο κομμάτι "Καλοχωρίτισσες-1" και αρχίστε το διάβασμα από εκεί διότι τα γράφω όπως ακριβώς περπάτησα στο Καλοχώρι την Παρασκευή στις 15 Ιανουαρίου 2010 για να δω όσες το δυνατόν περισσότερες και να τις φωτογραφίσω...

Την γλυκειά αυτή Σωτήρα (Σωτηρία - κόρη του Γαράπανου και γυναίκα του Λευτέρη του Γιακείμ) την είδα, ωστόσο, στο σπίτι της παπαδιάς!
Όσο ήμουν εκεί μ' έναν γιό της τέως πρεσβυτέρας, τον Λάζαρο, και με μια νύφη της, την Κίτσα, ήρθε κι αυτή η Σωτήρα που είναι και θεία μου - πρώτη ξαδέλφη του πατέρα μου!

Κάποτε έμενε στην Γερμανία, αυτή, και αρκετά πρόσφατα επέστρεψαν οριστικά στο χωριό.

Η αδελφή μου, Κερεκή, και αυτή έμεναν σε κοντινές πόλεις (δεν θυμάμαι σε ποιές) και ακριβώς πριν καταλήξω στην Σουηδία (αρχές του 1975) είχα επισκεφτεί την αδελφή μου και μια μέρα πήγα και στην θεία μου αυτήν μια που ήμουν εκεί κοντά της...

Κι εκεί που καθόμασταν στο σαλόνι με πηγαίνει, σε μια στιγμή, στο δωμάτιο δίπλα και βάζει πάνω μου ένα μπουφάν!!!
Μα τι μπουφάν!!!
Έμοιασα εκείνη την στιγμή με την Αλίκη Βουγιουκλάκη που τότε την θαυμάζαμε σαν να 'ταν ο θεός μας!!!
Ένα κοντό μπουφάν με μπλε λεπτομέρειες και με μακριές λευκές τρίχες - κάτι που σήμερα θα το αποκαλούσαν οικολογική γούνα!
"Φόρε γιάβρουμ να χουλίεσε - για την Κούλαμ επείρατο αμά ατέ κι θέλε..." μου είπε και μια χαρά που είχα εγώ που η κόρη της, η Κούλα, δεν το 'θελε....

Μικρό σαν ήμουν πολλές φορές είχα πάει μ' αυτή την θεία μου στα χωράφια να προσέχω αυτήν ακριβώς την Κούλα της και να τσαπίζουν οι μεγάλοι... ίσως εκείνη την ώρα να πληρωνόμουν για εκείνα τα μεροκάματα!!!

Τι χαρά εγώ...ένα τέλειο, πιό μακρύ, μπουφάν μου είχε πάρει 5 μήνες πρωτύτερα ο συχωρεμένος, σήμερα, αδελφός μου, Πολυχρόνης, κι ένα αυτή!!!
Μ' εκείνα τα 2 μπουφάν πέρασα μερικά χρόνια εδώ, στην Σουηδία!

Η Σωτήρα, λοιπόν, η κόρη τους Γαράπανου και της Γαραπανίνας που μένανε κοντά στα χωράφια Ρακάνια - προς την Ροδόπολη από τον παλιό τον δρόμο!
Και πάντα προτιμούσα να πάω προς εκείνα τα χωράφια να φυλάω τα ζώα και να περνάω από την θεία μου εκείνη, την Γαραπανίνα, για να φάω κάτι τις!
Είχα πάντα καβάντσα φαγητά για τη Πουλίτσας τα μωρά εκείνη η ιδιαίτερα καλοσυνάτη θειά...πολλά τα μωρά της Πουλίτσας ήτη...

Πόσα θα μπορούσαν να γραφτούν για το χωριό και για τους χωριανούς... τελειωμός δεν υπάρχει...