Προχωρώ πίσω, προς το χωριό πάλι, αφού η Φωτεινή είναι από αυτές που μένουν στην άκρη του χωριού προς τα Πλατανάκια πλευρά, και φτάνω έτσι στην Χρυσούλα του Παναστάτη!
Πριν φτάσω σ΄αυτήν συνάντησα στον δρόμο τον άνδρα της, τον Αμανατίδη, και καλού κακού ρώτησα αν η γυναίκα του ήταν σπίτι!
Μ' αρέσει που όλες τις τσάκωσα με τα πρόχειρά τους και μ' αρέσει που έτσι τις βρίσκω πιό ατόφιες και πιό καθημερινές.
Επίσης χαίρομαι που αν και όλες γύρω στα 70 δεν τις βρήκα και ιδιαίτερα μαυροντυμένες όπως παλιά που όλες πιά, ανεξαιρέτης ηλικίας, ήταν στα μαύρα!
Με την Χρυσούλα δεν θυμάμαι να έχω κάτι από τα παιδκά μου χρόνια να θυμηθώ και να γράψω!
Έχει ωστόσο κάτι αγγελούδια εγγονάκια στα οποία θα αναφερθώ αργότερα διότι προτεραιότητα έχουν οι Καλοχωρίτισες! Οι ηρωίδες και εργατικές γυναίκες του χωριού μας...
Ούτε της Χρυσούλας τον καφέ πρόλαβα να πιώ διότι θα άλλαζα γειτονιά, θα ανέβαινα προς τον πάνω μαχαλά, και είχα πολύ "δουλειά" ακόμα...
Αυτά τα βρήκα στην αυλή της!
Κρανιά είναι το δεύτερο άνθος αν θυμάμαι καλά τι μου 'πε!
No comments:
Post a Comment