Κι αφού έφαγα τα αγνέρε στην Λισάφ και τον Χρίσο έφυγα για τον πάνω μαχαλά και είδα τον Ανδρέα τη Κουλτούρ έξω από το σπίτι του να ποτίζει κάτι; να πλένει κάτι; δεν πρόσεξα τι έκανε μ' ένα λάστιχο...
Κι έτσι θυμήθηκα και την γυναίκα του, την Μελπού, που είχαμε ξεχάσει να βάλουμε στον κατάλογο με τις γυναίκες του Καλοχωρίου που ήθελα να επισκεφτώ!
" Η γαρίς μέρ εν" ρώτησα αφού πρώτα χαιρετηθήκαμε κι ανταλάξαμε κάποιες κουβέντες...
"Απες εν, δέβα έλεπον ατην..." απάντησε αυτός και πήγα και βρήκα μια Μελπού αγανακτισμένη από τα καρύδια που εκείνη την ώρα έσπαγε (παρέα με την νύφη του Κώτσου, του Γαράταη, που είναι η κόρη του Γούλη) επειδή τα καρύδια ήταν, λέει, ξυλοκάρυδα και ταλαιπωρήθηκαν μέχρι να τα σπάσουν...
"Ατόσα καρύδε ντο αφτάσα τα..." την ρώτησα και τι απάντησε λέτε;
"Θέλατα για τα μνημόσυνα..."
Μου φάνηκε ότι τα μνημόσυνα είναι η μόνη, ίσως, απασχόληση των γυναικών στα χωριά μας!
Αυτή η Μελπού, λοιπόν, η κόρη του Καντήλ και γυναίκα του Ανδρέα του Κουλτούρ, ήταν δραστηριοποιημένη στο να χτιστεί δίπλα στην εκκλησία μας η αίθουσα κηδειών, συμποσίων κλπ., και της δίνω ένα μεγάλο μπράβο γι αυτό!
Θυμάμαι τον καιρό που αυτή έτρεχε και ασχολούνταν με το θέμα αυτό εγώ είχα επιστρέψει από την Αμερική και είχα την ευκαιρία να κάνω κι εγώ μια προσφορά σε δολάρια, παρακαλώ... ή κάνουμε ή δεν κάνουμε!
Δεν έμεινα πολύ μαζί τους... ήθελα να συνεχίσω σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμά μου και να βρω τις γυναίκες του μαχαλά εκείνου και με συνόδεψε η νύφη του Κώτσου να πάμε να δω την πεθερά της...
No comments:
Post a Comment