(Παρένθεση 3)

Πριν συνεχίσω ήθελα, μ' αυτή την 3η παρένθεση, να εξηγήσω ότι το θέμα μου στο ρεπορτάζ αυτό είναι οι Καλοχωρίτισες!
Όχι οι Καλοχωρίτες! Αυτών η σειρά ίσως έρθει αργότερα!
Κι όταν λέω καλοχωρίτισες εννοώ τις κάπως μεγαλύτερες!
Η ιδέα μου είχε ξεκινήσει από την Παπαδιά και την Χαντσαρίνα αλλά επειδή άλλες τόσο γερόντισες δεν υπάρχουν προχώρησα προς στις παρακάτω ηλικίες.

Να 'ναι τουλάχιστον μεγαλύτερες από μένα αν και στην ηλικία μου δεν υπάρχουν συχωριανές!
Δύο ήμασταν όλο κι όλο αλλά καμμιά από μας δεν μένει στο χωριό - η Γιωργία του κοινώς, Γούρτσαλη μένει κάπου στο Κιλκίς, θαρρώ, κι η αφεντιά μου στην Σουηδία.

Ούτε και οι αμέσως μεγαλύτερες από εμάς, πχ. η Φωτεινή του Χάμπου του Παυλ, η Μαγάλα του Πόλικα, η Νίκη του Βάνη, η Ρούλα του Κουλτούρ (τη Μούλωνος) κλπ., μένουν στο χωριό και η σκέψη μου είναι να κάνω μια αναφορά στις γυναίκες που μένουν μόνιμα εκεί.
Που είναι οι ακρίτες της Ελλάδας.
Που επί δεκαετίες υπέστησαν τα δεινά των άγωνων χωραφιών, για την επιβίωσή τους, κι όχι μόνον μέχρι να παντρευτούν και μετά να την κάνουν για ευκολότερη ζωή, όπως και του κεφαλιού μου... όχι πως εγώ έφυγα μετά από κανέναν γάμο - εγώ, απλά, έφυγα πριν μας εύρει ΚΑΙ τέτοιο "κακό"!

Αυτές θέλω σ' αυτή την αναφορά κι εύχομαι να το καταλαβαίνετε!
Και τώρα συνεχίζουμε...