Thursday, October 30, 2008

Έσκασαν να χορεύουν πάλι...

Εσύ που τώρα διαβάζεις εδώ, αν είσαι ένας καλός ανταποκριτής, όσον αφορά το Καλοχώρι Σερρών, επικοινώνησε μαζί μου διότι οι αδελφές μου, που τώρα τηλεφώνησα να μου πουν τα της πανύγηρης, δεν με ικανοποίησαν!

Μου είπαν, ωστόσο, για τα μαγειρέματα που κάποιες γυναίκας του χωριού έκαναν για το εκλησιαστικό κοινό ανήμερα του Αγίου Δημητρίου.
"Τα τελευταία 4 - 5 χρόνια γίνεται αυτό..." μου 'παν και απ' ότι θυμάμαι κι εγώ κάτι τέτοιο παλιά δεν γινόταν.
Ούτε και χορευτικό γκρουπ θυμάμαι ερχόταν μετά την λειτουργία για να ρίξει τα φολκλόρ και τα ποντιακά τους!
Από τα Πλατανάκια ήταν το γκρουπ φέτος αλλά ο κόσμος μετά την λειτουργία και μετά το φαγοπότι στην αίθουσα ούτε διάθεση ούτε αντοχή είχε για να τους χειροκροτήσει...

Την αντοχή, άλλωστε, την είχαν αφήσει και από το προυγούμενο βράδυ στο καφενείο!!!
"7 αδέλφια μαζευτήκαμε τελικά... ο δρόμος έκλεισε και γέμισε με τραπέζια... και χορέψαμε... και χορέψαμε... και σκάσαμε... " έλεγαν και οι δυο υπερικανοποιημένες και με το γλέντι και με την ορχίστρα που μέχρι από την Θεσσαλονίκη είχε κουβαληθεί στο χωριό... και γράφοντας αυτό θυμήθηκα την ιστορία που το νούμερο 4 αδελφός μου, ο Γιάννης, μας έλεγε παλιά!

Μια χρονιά, πολύ παλιά, είχε αναλάβει ο Γιάννης μας να πάει στο Μυριόφυτο (κοινώς Πόποβο) να επιλέξει έναν συνδιασμό με τραγουδιστικά και μουσικά στοιχεία, για να τους φέρει στο πανυγήρη για το γλέντι.
Και πώς να έρθουν από εκεί στο Καλοχώρι, 10 με 20 χλιόμετρα, τα γυφτάκια; Με τα πόδια φυσικά και τρεις την ώρα ρωτούσαν: απέ Γιάννη πεεεε, πού είναι ατό το χωριό σας πεεεε;;;

Τι να έκανε ο Γιάννης; Τους είχε κοροιδέψει μερικές φορές με το: έέέέκείνη την στροφή την βλέπετε; ε, από εκεί και μετά είναι πια το χωριό....
Μια τους κοροιδεύεις δυο τους κοροιδεύεις, πόσο πια να τους κοροιδέψεις... δεν θυμάμαι το τέλος αυτής της ιστορίας αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι στο χωριό δεν είχαν φτάσει έστω και καταυδρωμένοι...

Κατά τ' άλλα είχαμε και δυο θανάτους στο χωριό!
1 - Ο Παναγιώτης - κοινώς Γιώτης τη Θεόνης
2 - Ο Αντρέας - κοινώς Φουτέας τη Κόντονος - Λαφρύ να 'ναι το χώμα τους...

Wednesday, September 3, 2008

Σύλλογος Καλοχωρίου;

Το άλλο μαντάτο, πιό ευχάριστο αυτό, είναι ο Σύλλογος του Καλοχωρίου που μόλις ξεκίνησε!
"Μια χαρά, μια χαρά, θα αξιοποιθεί το χωριό μας" έλεγε χαρούμενη η αδελφή μου!

"Και ποιός είναι στο Συμβούλιο" ρώτησα επιρεασμένη από τα συμβούλια που εγώ έχω μπλεχτεί εδώ!

Και μου αράδιασε κάποια ονόματα που θα προσπαθήσω να τα γράψω, μερικά όπως τους αποκαλούσαμε παλιά... (οι ανγνώστες αυτού του blog ζητάν να γράφω τα ονόματα με τα παρατσούκλια - όπως τα ξέραμε σαν παιδιά)

1- Ο Κώστας Μελετλίδης, γιός του νούμερου 6 αδελφού μου, Θανάση
2- Ο Χρίστος Σηδηρόπουλος, γιός του Γιάνννη του Πηλέν
3- Ο Λάκης (ίσως ο Γιάννης, δεν είναι σίγουρη αυτή η πληροφορία) Σαρηγαννίδης, γιός του Χρίστου (Γούρτσαλη)
4- Ο Γιάννης Νικολαίδης, γιός του Δήμου, κοινώς Στουλίκα (του Χάτσου)
5- Ο Παναγιώτης (το όνομα ίσως δεν ισχύει), γιός του Στάλου του Αζάπ
6- Ο Κώστας Τουλκερίδης, κοινώς Λούβαρης, γιός της Ευαγελίας και του Γιάννη (δεν θυμάμαι το παρατσούκλι τους)

Αν υπάρχουν κι άλλα άτομα στο συμβούλιο δεν ξέρω αλλά 6 άτομα είναι αρκετά για ένα τέτοιο συμβούλιο, θαρρώ.
Δεν ξέρω πόσοι απο αυτούς ζουν στο Καλοχώρι, σίγουρα ελάχιστοι αλλά η πρωτοβουλία αυτή ήταν θαύμα!

Εύγε σας παιδιά!!!

Έγινε και το grand opening το περασμένο Σάββατο με μεγάλο γλέντι στην αυλή του σχολείου.... το χάσαμε, δε βαριέσαι!

Έκλεισαν τον σταθμό του Καλοχωρίου!

Μου τηλεφώνησαν και μου είπαν τα μαντάτα!
"Έκλεισαν τον σταθμό του χωριού μας" είπε η αδελφή μου η Αναστασία, το νούμερο 8 στη σειρά, και ακούστηκε σαν να έγινε από κάποιου ή από κάποιων καπρίτσιο!

Λυπήθηκα τους αγώνες του συχωρεμένου πατέρα μου που πόσες φορές είχε τρέξει στην Αθήνα για να κάνει τις απαραίτητες διαδικασίες, να συναντήσει υπουργούς, υφυπουργούς, προησταμένους, υφησταμένους, προέδρους, αντιπροέδρους κλπ., ο σταθμός μας αντί να λέγεται Πλατανάκια, που παλιά λεγόταν, να λέγεται Καλοχώριον!
Κρίμα, κρίμα στους κόπους του σκέφτηκα...
Δεν ήταν, όμως, τα πράματα έτσι παρά τον έκλεισαν επειδή, λέει, χτίζουν δεύτερη γραμμή!

"Α, μα τότε μια χαρά... δεν θα έχουμε το βάσανο της διασταύρωσης" φώναξα γιατί μια ζωή τα τρένα σταματούσαν στην Καστανούσα για διασταύρωση κι ας ήταν το απέναντι τρένο ακόμα στην Ροδόπολη!

Ωραία, λοιπόν! Έχουμε εξελήξεις.... ποιός ξέρει, μόνο, πότε θα αποτελειώσει το έργο για να δούμε πώς θα 'ναι δίχως αναμονές για διασταύρωση!
Έως τότε από την Θεσσαλονίκη ξεκινά λεωφορείο για να πάει σε όλα τα χωριά που περνά και το τρένο... για να φτάσει και στο Καλοχώρι Σερρών μετά από πόσες ώρες; Δεν το 'ξερε η αδελφή μου γιατί δεν σκέφτεται, λέει, να πάει στο χωριό μέχρι να ξεκινήσει ξανά το τρένο.....


Κατά τ' άλλα είχαμε κι έναν θάνατο στο χωριό!
Η Πεπέκα, κόρη του λεγόμενου Χοντρού και της Παναήλας και γυναίκα του Γιώργου του Θωμά.
Λαφρύ να 'ναι το χώμα της...

Sunday, August 10, 2008

Τον φουκαρά τον Βασίλη....

Με το κείμενό της η πλατανακιώτισα blogger Mara μου θύμισε μια από τις πολλές παιδικές ιστορίες που έχει να κάνει με τα νεκροταφεία των Πλατανακίων!

Ο πατέρας μου πιστεύοντας ότι το μεγάλο χωράφι, ακριβώς πάνω από τα νεκροταφεία των Πλατανακίων, έχει εύφορο χώμα πήγε και το ενοίκιασε από κάποιον πατανακιώτη, τον Νάκα, και το φυτεύαμε καπνά για αρκετά χρόνια.

Αν και η απόσταση μεταξύ Καλοχώρι και Πλατανάκια για μένα σήμερα είναι μια ευχάριστη βόλτα τότε μας φαινόταν βουνό.
Σαφώς και δεν ήταν εύκολο να τραβιέσαι κατά τις 3-4 τα ξημερώματα για το επόμενο χωριό, με τα πόδια, και να σπάς/μαζεύεις καπνά που είναι και η χειρότερη απασχόληση του, τουλάχιστον τότε, γεωργού!
Για να μην αναφερθώ στα φυτέματα, τσαπίσματα (2-3 φορές) και στα ένα σωρό άλλα νταντέματα που του κάναμε μέχρι να φτάσει στα πνευμόνια μας και να μας τα δηλητηριάσει... αλλά μην "εκτροχιαστώ" τώρα!

Ένα βράδυ με τον αδελφό μου Βασίλη, συχωρεμένος τώρα από το 2002, ήμασταν σ' εκείνο το χωράφι για πότισμα - τα χωράφια τα ποτίζαμε τις νύχτες για να τρέχει το νερό άφθονα στο αυλάκι κι αυτό όσο και να μου το λέγανε σαν μικρό δεν το καταλάβαινα... γιατί στην ευχή να μην τρέχει άφθονα και την ημέρα και να μας αφήνει τη νύχτα να κοιμώμαστε...

Σε μια φάση, που λέτε, με πλησιάζει με την τσάπα του ο μονίμως φοβισμένος Βασίλης μας και μου λέει ψιθυριστά, μη τον ακούσουν.... "ρεσύ ακούς την καγκελόπορτα που ανοιγοκλείνει;;;"

-Ω, Θεέ γιατί στις ψυχούλες των ανθρώπων φυτεύεις τόσο φόβο και τους βασανίζεις τόσο μάταια;
Γιατί δεν του έδωσες το φως να αντιληφθεί ότι το αεράκι κουνά και τις καγκελόπορτες των νεκροταφείων έτσι όπως κουνά κι όλες τις άλλες καγκελόπορτες και όλα τα καγκελοπαράθυρα...

Τι μου θίμησες βρε Mara...
διαβάστε κι αυτό το κείμενό μου!

Tuesday, April 29, 2008

Κάστε καλά γλέντι...

Πέσανε τα σύρματα και είπανε ότι ανήμερα το Πάσχα έγινε γλέντι τρικούβερτο στο Καλοχώρι!
Ήταν γεμάτο το καφενείο και δεν είχε θέσεις για πελάτες - ο κόσμος δεν έβρισκε θέσεις κι έφευγε, είπαν στο σύρμα!
Δυο τραγουδιστές στην ορχήστρα, όργανα πολλά και καλά, κέφι τρικούβερτο.... κάτσε καλά, δηλαδή!

Χόρεψαν, λέει, έσκασαν όχι μόνο από το παχύ τ' αρνί αλλά και από τον χορό!

Τον Νοέμβριο που ήμουν εγώ στο χωριό, και έτυχε να κάνουν κι ένα γλέντι, είχε αυτήν την ορχήστρα μ' έναν τσαχπίνη νταουλζή που τα τσαλίμια του με το νταούλι δεν τα προλάβαινα να τα φωτογραφίσω...

Κρίμα που δεν έχω ανταποκριτή στο χωριό να μου στέλνει φωτογραφίες...
Άντε καλή χώνεψη από τα παχιά τα αρνιά...

Tuesday, April 8, 2008

Η ΟΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Κ. ΛΑΓΟΥ ΕΔΩ

UPDATE 15/10/2008:

MAIL από τον κύριο Λάγο στις 15 Οκτωβρίου 2008 με τίτλο: ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ "ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ"

Αγαπητή κ. Μελετλίδου.

Εύχομαι να είστε καλά και να περάσατε ωραία στις διακοπές το καλοκαίρι. Από την τελευταία φορά που επικοινωνήσαμε μαζί μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες, έγραφα το βιβλίο μου με θέμα τη Μάχη των Οχυρών (1941).
Το ευχάριστο είναι ότι τελείωσα τη συγγραφή του και έτσι θα κυκλοφορήσει στις 23 Οκτωβρίου. Μάλιστα η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών διοργανώνει έκθεση (από 23/10 μέχρι και 23/11) με τις άγνωστες-αδημοσίευτες γερμανικές φωτογραφίες πάνω στις οποίες βασίστηκε το βιβλίο. Τα επίσημα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Τρίτη 28 Οκτωβρίου από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο.
Θα σάς στείλω προσκλήσεις για τα εγκαίνια της έκθεσης -μόλις τις λάβω και' γω- και θα χαρώ πολύ αν μπορέσετε να έλθετε και να τα πούμε και από κοντά.
Δεν στάθηκε δυνατόν να ταυτοποιηθεί 100% το χωριό της φωτογραφίας που σας είχα στείλει, και έτσι στη λεζάντα της αναγράφεται ως "οικισμός κοντά στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο". Πάντως αποδείχτηκε ότι δεν ήταν το Καλοχώρι.

Σας έχω τις αναφορές στην ιστοσελίδα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών για τη φωτογραφική έκθεση και το βιβλίο μου


http://www.ems.gr/ekdilwseis.php?catid=52&id=74

http://www.ems.gr/ektheseis_periodikes.php?id=35


Με εκτίμηση
Κώστας Λαγός



Ο αναγνώστης και συγγραφέας κ. Κωσταντίνος Λάγος μου στέλνει mail από την Αθήνα με παράκληση προς ταυτοποίηση του χωριού που φαίνεται στην φωτογραφία!
Είναι το χωριό μου αυτό; Το Καλοχώρι Σερρών του 1941;

Σύμφωνα με τον κ. Λάγο η φωτογραφία ελήφθη από γερμανική μονάδα ακριβώς σαν σήμερα, 6 Απριλίου, πριν 67 χρόνια! Με την έναρξη, δηλαδή, της εισβολής των Γερμανών στην Ελλάδα.

Επειδή ο κ. Λάγος, όπως λέει, γράφει βιβλίο με θέμα την γερμανική εισβολή στην Ελλάδα το 1941 και την μάχη στα Οχυρά της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου θα ήθελα να κάνω ότι περνά από το χέρι μου να βοηθήσω!
Ωστόσο ένα χωριουδάκι μέσα σε φλόγες, που φαίνεται σε μια φωτογραφία από το 1941, ίσως μόνο οι πιο ηλικιωμένοι από μένα θα μπορούσαν να θυμηθούν. Και όπως ξέρουμε η γενεά αυτή έχει άγνοια από internet και mail, για να έρθω σε επικοινωνία, αλλά δεν σηκώνουμε τα χέρια - επιμένουμε και ψάχνουμε!
Αυτός είναι ο λόγος που αποφασίστηκε η ανάρτηση αυτού του κειμένου - με λίγη καλή τύχη ίσως βρεθεί μια απάντηση!

Παραθέτω εδώ αποσπάσματα από τα mail του κ. Λάγου ακριβώς όπως μου τα γράφει μετατρέποντάς τα μόνο από τα greeklish στα ελληνικά:
...Πάντως αν γίνει η ταυτοποίηση του χωριού με το Κλαοχώρι, θα είναι η πρώτη γνωστή φωτογραφία από τις γερμανικές επιχηρήσεις σ' αυτό τον τομέα του Μπέλες. (Μπέλες είναι το βουνό που χωρίζει Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία και Ελλάδα, γι αυτούς που δεν γνωρίζουν)

Θα είναι επίσης πολύ σημαντικό για το ίδιο το χωριό σας γιατί θα επιβεβαιώνει γεγονότα που μόνο οι Γερμανοί κατέγραψαν. Δηλαδή ότι βομβάρδισαν το Καλοχώρι και ότι έδωσαν μάχη μέσα στο χωριό με Έλληνες στρατιώτες στην οποία (δυστυχώς) νίκησαν. Κάτοικοι τότε δεν υπήρχαν στο Καλοχώρι αφού το είχαν εκκενώσει λίγες μέρες νωρίτερα!

Και συνεχίζει:
...Με την ευκαιρία αυτή σας στέλνω και δεύτερη φωτογραφία που τράβηξε η ίδια γερμανική μονάδα πριν μπει στο (αταύτιστο) χωριό και όταν ακόμη κατηφόριζε το Μπέλες από την ελληνική πλευρά του. Νομίζω ότι έχει ληφθεί πάνω στο Τριεθνές (Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Βουλγαρία) και στο βάθος θα πρέπει να είναι οι περιοχές Καλοχωρίου και Πλατανακίων. Αν πράγματι αυτό ισχύει τότε θα είναι καλή ένδειξη ότι το χωριό είναι το Καλοχώρι.

Όποιος λοιπόν μπορεί να βοηθήσει για να γραφτεί ένα κομμάτι ιστορίας όπου, μάλιστα, και σύμφωνα με τον κ. Λάγο το χωριό μου ήταν το πρώτο που είχε βομβαρδιστεί, ας επικοινωνήσει είτε μέσω σχολείων είτε μέσω mail στο: sumelaki@hotmail.com

Εύχομαι στον κ. Λάγο κάθε επιτυχία στο βιβλίο του και σε περίπτωση που ανέβει στο Καλοχώρι για ταυτοποίηση της φωτογραφίας θα 'ταν επιθυμία μου να 'μουν κι εγώ εκεί!

ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΚΑΛΟΧΩΡΙΤΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Ο Ιορδάνης Χριστοφορίδης, από το Göteborg της Σουηδίας, κάνει με mail τις εξής παρατηρήσεις:

Όχι! – Δεν είναι το Καλοχώρι.

  1. Η φωτογραφία δε θυμίζει τίποτα από το Καλοχώρι πριν το 1947

  2. Δεν άκουσα ποτέ από Καλοχωρίτη ότι το Καλοχώρι το 1941 βομβαρδίστηκε από Γερμανούς, αλλά ούτε είδα ποτέ δήγμα συνέπειας βομβαρδισμού στο χωριό μέχρι το 1947

  3. Στο Καλοχώρι μέχρι το 1960 δεν υπήρχε κανένα σπίτι κτισμένο με ορθογώνια πελεκημένες πέτρες στις εξωτερικές γωνίες των τοίχων. Τούτο σε αντίθεση με σπίτια στη φωτογραφία, που μάλλον δείχνουν να έχουν τέτοια πέτρα στις γωνίες

  4. Δεν άκουσα ποτέ ότι τα φημισμένα Ελληνικά οχυρά στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα υπήρξαν στο Τριεθνές. Ερείπια από τέτοια οχυρά υπάρχουν δεκάδες χιλιόμετρα ανατολικά του Τριεθνές, αμέσως μετά τον ποταμό Στρυμόνα. Λέγετε ότι το βουνό Μπέλες, η σωστότερα το ιδιόμορφο του βουνού, αποτελεί φυσικό οχυρό της γραμμής των συνόρων της περιοχής

Καλή τύχη με το βιβλίο

Jordanis Christoforidis

Και η Ιωάννα Ραφαηλήδου από Νέα Υόρκη γράφει:

NO IS NOT YOUR KALOXORI OR MY KALOXORI. PLEASE DON'T DISTORT THE FACTS.
AS MUCH AS I LIKE TO HAVE OUR VILLAGE TO BE FAMOUS LIKE THIS IS NOT.
I SPOKE TO MY SISTER AND MY BROTHER ABOUT IF THE GERMANS BOMB OUR VILLAGE AND BOTH SAID NOT. THE GERMANS DID NOT DROP A SINGLE BOMB ON OUR VILLAGE. IF THEY HAD DONE THEN HOW COME MY HOUSE IS STILL THERE INTACT OR YOUR HOUSE.
I DON'T MEAN THE NOW IS THERE BUT AFTER THE GERMANS LEFT YOUR HOUSE WAS STILL THERE.
I DON'T LIKE MISINFORMATION GIVEN TO PEOPLE.
SEE CLOSER THE AREA AND THINK IF THIS IS ANY PLACE ANYWHERE OF OUR VILLAGE AND THEN CONCLUDE IF THIS OUR VILLAGE.
OUR VILLAGE GOT SOME OF ITS HOUSE BURNED ONLY DURING THE TIME OF CIVIL WAR.
KALOXORI AND KATOXORI ARE TWO DIFFERENT NAMES.
YANNA (IOANNA)

Σαν συνέχεια μας γράφει ο κ. Λάγος τα εξής: (αφήνω το κείμενό του όπως είναι - στα greeklish)

Geia sas k. Meletlidou.

Sas euxaristw para polu gia th sundromh sas sthn
prospa8eia mou na tautisw to xwrio sth fwtografia.
Brhka eksairetikh thn parousiash tou aithmatos mou sto
site sas!
Exw antallaksei arketa emails me mia sumpatriwtissa
sas, thn k. Joanna Rafahlidou sth Nea Yorkh, thn opoia
8a h8ela na euxaristhsw kai dhmosiws gia tis
plhrofories pou mou esteile. Epishs 8a h8ela na
euxaristhsw kai ton k. Xristoforidh gia ta dika tou
sxolia, ka8ws kai tis euxes tou gia to biblio.
H k. Rafahlidou kai o k. Xristoforidhs sumfwnoun oti
to eikonizomeno xwrio DEN einai to Kaloxwri. Pantws
brhka idiaitera endiaferousa thn pepoi8hsh tous oti
sto Kaloxwri den epese oute mia germanikh bomba to
1941, kai fusika oti den egine maxh sthn opoia
sunelhf8hsan aixmalwtoi 480 Ellhnes stratiwtes. Auto
omws erxetai se anti8esh me thn epishmh stratiwtikh
istoria pou katagrafei:

Ekdosh tou Genikou Epiteleiou Stratou, Dieu8unsh
Istorias Stratou: "Agwnes eis thn Anatolikhn
Makedonian kai thn Dytikhn 8rakhn (1941)", sel. 132
"Peri thn 11.00 (stis 6 Apriliou 1941) to epite8en
Germanikon tagma ef8asen eis Kaloxwrion, oper kai
katelabe, sullabon en tw metaksu peri tous 480
aixmalwtous".

Edw h epishmh ekdosh ths Dieu8unshs Istorias tou
Genikou Epiteleiou Stratou dinei parapomph sto biblio
tou Germanou Alex Buchner, "Der Deutche
Griechenland-Feldzug, Operationen der 12. Armee 1941.
(Heidelberg: Kurt Vowinckel, 1957)", sel. 108, opou
shmeiwnei oti h aixmalwsia twn 480 Ellhnwn egine ENTOS
tou Kaloxwriou, kai oti prohgh8hke maxh (adieukrinhsto
omws an auth egine entos tou xwriou, h eksw apo auto).
Katalhgei o Buchner me th frash "to apogeuma ths idias
meras oloklhro to 2o Tagma tou 143ou Suntagmatos
Oreinwn Katadromwn ths 6hs Oreinhs Merarxias
sugkentrw8hke sto Kaloxwri."
O Buchner basise tis plhrofories tou se anafores
Germanwn stratiwtikwn ths monadas, ka8ws kai sto
epishmo hmerologio (ths monadas).
Epeidh oi duo fwtografies pou sas esteila proerxontai
apo th sugkekrimenh monada (143o Suntagma Oreinwn
Katadromwn) kai feroun hmeromhnia 6-4-41 ekana to
logiko syllogismo oti to bombardismeno xwrio (spitia
tou kaigontai) me th germanikh falagga etoimh na
eisel8ei,8a mporouse na einai to Kaloxwri. Sthrix8hka
stis parapanw anafores gia maxh kai sullhpsh
ekatontadwn aixmalwtwn.
Omws oi sumpatriwtes sas einai bebaioi oti den egine
maxh mesa sto Kaloxwri kai oti to xwrio sas den
bombardisthke. Den apokleietai ka8olou oi Germanoi
-giati oi prwtotupes istorikes phges einai germanikes
kai oxi ellhnikes- na shmeiwsan la8os sto onoma tou
xwriou sto opoio pragmatopoihsan thn epixeirhsh. Se
kapoia shmeia tou epishmou hmerologiou ths monadas, to
xwrio, opou sunelaban tous 480 Ellhnes stratiwtes
(prosoxh: oxi polites), anaferetai ws KALOXWRION alla
se ena shmeio einai to KATOXWRION. Sthn epishmh ekdosh
tou Ellhnikou Stratou gia ta gegonota tou
ellhnogermanikou polemou to onoma tou xwriou opws
eidame exei apodo8ei ws "KALOXWRION".
Pantws, opoio kai na einai to xwrio, einai sigouro oti
8a prepei na einai sthn genikoterh perioxh meta to
trie8nes dutika twn Anw Poroiwn kai anatolika ths
Doiranhs, dioti ekei edrase to 143o Suntagma stis 6
Apriliou. H k. Rafahlidou ekane mia skepsh, mhn tyxon
auto einai h Kastanousa, kati pou 8a elegksw.
Oson anafora thn ekkenwsh twn katoikwn tou Kaloxwriou
thn paramonh ths germanikhs eisbolhs, oi epishmes
ellhnikes phges katagrafoun oti ola ta xwria ths
ellhnoboulgarikhs me8oriou eixan ekkenw8ei mexri kai
to telos Martiou 1941, logw to oti h germanikh eisbolh
-pou elabe xwra stis 6 Apriliou 1941- htan
anamenomenh.
Den apokleietai omws sto Kaloxwri na emeinan pisw
kapoioi katoikoi kai na htan ekei otan to xwrio
katelhf8h apo tous Germanous. Sunh8ws otan mia perioxh
ekkenwnetai apo tous katoikous ths gia opoiodhpote
logo , arketoi menoun pisw arnoumenoi na fugoun.
Auta einai ta nea mexri twra sxetika me thn
tautopoihsh tou xwriou ths fwtografias. Opws sas eixa
anaferei, eimai bebaios oti mono me epitopou ereuna 8a
mporesw na kanw bebaih tautopoihsh tou. Auto kai egine
perusi otan episkefthka ta Anw Poroia opou kai
tautopoihsa gurw stis 12 fwtografies pou eixan lhf8ei
apo tous Germanous, mesa kai gurw apo auto to xwrio
stis 6-7 Apriliou 1941. Oi fwtografies autes htan apo
to 141o Suntagma Oreinwn Katadromwn, diaforetikh
dhladh monada apo auth pou epite8hke sthn dikh sas
perioxh. To polu shmantiko me ta Anw Poroia htan oti
mporesa na tautisw -me th boh8eia twn katoikwn- akomh
kai fwtografies pou eixan lhf8ei sthn perioxh ths
Omorfoplagias (Demir Kapou, Kis Mpounar), boreiws tou
xwriou. Ekei do8hke mia megalh maxh metaksu tou
ellhnikou stratou kai twn Germanwn. Exw arketes
fwtografies ap' authn th maxh.
To biblio mou omws den 8a periorizetai sth Rodopolh,
alla 8a pianei olh thn ellhnoboulgarikh me8orio. Oi
pio sugklonistikes fwtografies einai apo tis maxes pou
do8hkan sta Oxura ths Grammhs Metaksa. Oi perissoteres
exoun lhf8ei panw stis maxes, enw oi Germanoi
eformoun enantiwn twn Oxurwn. Alles einai meta to
peras twn maxwn kai deixnoun ta ptwmata Ellhnwn kai
Germanwn pou skotw8hkan stis maxes, katestrammena
germanika te8wrakismena, th sulhpsh Ellhnwn aixmalwtwn
kai thn paradosh twn Oxurwn k.a. Auta ta Oxura einai
anatolika ths perioxhs ths Rodopolhs. Ksekinousan apo
to Roupesko kai ef8anan mexri panw apo thn Ksan8h. Ta
perissotera htan sugkentrwmena aristera kai deksia tou
Strumona. Istibei, Kelkagia, Arpalouki, Popotlibitsa
Paliouriwnes, Roupel, Kalh, Karatas k.a.
Sth dikh sas euruterh perioxh den uphrxan oxura, para
mono kapoia fulakia kai poluboleia. Oi Germanoi ta
katelaban mesa se mia mera alla se kapoia apo auta
eginan sklhres maxes.
Gia paradeigma, to poluboleio up' ari8mon 8, sthn
Omorfoplagia, panw apo ta Anw Poroia, probale
eksairetikh antistash, prokalontas megales apwleies
stous eisboleis. Oi Germanoi otan sto telos parado8hke
h froura tou, dolofonhsan to dioikhth tou, enan efedro
loxia ton Dhmhtrio Itsio. Prokeitai gia to prwto
egklhma polemou twn Germanwn sth xwra mas (8a
akolou8ousan bebaia xiliades alla...). Duo apo tis
fwtografies pou exw, deixnoun to loxia dolofonhmeno
eksw apo to poluboleio tou me tous Germanous na
pozaroun ws nikhtes. H pio duskolh stigmh ths ereunas
mou htan otan anakalupsa oti o loxias eixe oikogeneia
kai malista oti o gios tou einai en zwh. Ton
episkefthka kai tou edwsa antitupa twn fwtografiwn me
ton patera tou. Apo tote eimaste polu kaloi filoi kai
exei boh8hsei se shmantiko ba8mo sthn ereuna mou.
To biblio an ola pane kala 8a ekdo8ei ton Oktwbrio
mazi me mia ek8esh twn fwtografiwn sth 8essalonikh. An
kai oi 320 fwtografies 8a einai to basiko stoixeio tou
bibliou 8a sumperilambanei kai polles agnwstes graptes
phges gia tis maxes.
8a h8ela kai pali k. Meletlidou na sas euxaristhsw
gia
th boh8eia sas thn ereuna mou. 8a sas enhmerwnw molis
exw kati newtero apo thn ereuna mou pou 8a exei sxesh
me to Kaloxwri, alla kai thn euruterh perioxh sas.
An 8elete mporeite na anarthsete sto site sas
apospasmata apo to email mou pou exoun na kanoun me to
Kaloxwri. Den nomizw na exei problhma h k. Rafahlidou
pou thn anaferw alla 8a sas steilw th dieu8unsh ths an
8elhsete na epikoinwnhsete mazi ths.

Me polu ektimhsh

Kwstas Lagos

Y.G. Oles oi fwtografies pou ereunw briskontai sthn
katoxh mou kai proerxontai apo ta arxeia Germanwn kai
Austriakwn stratiwtwn pou summeteixan sthn eisbolh
sthn Ellada to 1941. Einai fwtografies pou trabhksan
oi idioi apo ta metwpa kai einai adhmosieutes.

Thursday, April 3, 2008

Χαζεύοντας φωτογραφίες από Νέα Υόρκη ...

Ήταν παράλειψή μου να μην γράψω κάτι για την συχωριανή μου, την Ιωάννα, με την οποία πέρασα θαυμάσια τον Ιανουάριο που ήμουν στην Νέα Υόρκη.
Μένει εκεί εδώ και κάποιες δεκαετίες...

Με το μπέρδεμα που έγινε επιστρέφοντας για την Σουηδία, να ξεχάσω την φωτογραφική μου μηχανή στο αεροπλάνο με αποτέλεσμα να χαθεί, έχουν χαθεί και φωτογραφίες όπου είναι κι ο ένας αδελφός της Ιωάννας, ο Στάθης.
Δύο από τα παιδιά της αείμνηστης Όλγας, που με τον ιδιαίτερο της τρόπο έχει γράψει ιστορία στο χωριό, και του δουλευταρά του Κεράση!
Έτσι τον γνώριζα τουλάχιστον εγώ, δουλευταρά!
Να σφυρηλατεί αιωνίως σίδερα και λαμαρίνες...
Ακόμα το θυμάμαι το σιδεράδικο του - ένα χαμόσπιτο πάντα γεμάτο στην σκόνη εκεί που σήμερα υπάρχει το καφενείο του Γιάννη του Πηλέν που δυο κοπέλες από την Ανατολή διαχειρίζονται.

Σ' εκείνο το σημείο τον θυμάμαι αιωνίως εκείνον τον άνθρωπο.
Και πάντα με ένα ασυνήθιστο, θα έλεγα για την εποχή - αλλά ίσως και συνηθισμένο, καπέλο!
Δεν θυμάμαι καλά - καλά το ντιζάιν του!

Την δε Όλγα την θυμάμαι να τριγυρνά από δρόμο σε δρόμο και να μουρμουρίζει μονίμως για την κατάντια της κοινωνίας! Προφανώς και για την δική της κατάντια!
Οι φιλοδοξία της ίσως δεν ήταν ακριβώς να φύγει από χωριό και να πάει σ' ένα άλλο, μικρότερο και ίσως και χειρότερο από το δικό της....

Συχνά ερχόταν και στο σπίτι μας - με την μάννα μου ήταν συχωριανές και τα βρίσκανε!
Από το διπλανό χωριό, από την Καστανούσα, ήταν και οι δυο και συχνά άκουγα και της μάνας μου τα παράπονα για την κατάντια της!

Είμαι κατά 100 της 100 σίγουρη ότι και η μάνα μου και η Όλγα εάν είχαν τα απαραίτητα εφόδια και τις ιδανικές προϋποθέσεις θα διέπρεψαν στην κοινωνία με καριέρες και με εκπληρωμένες φιλοδοξίες... να μην μουρμουρίζουν οι κακομοίρες μετά; να μην παραπονιούνται για την γκαντεμιά τους;

Saturday, March 15, 2008

ΜΠΑΜ ΚΑΙ ΚΑΤΩ Η ΣΥΜΕΛΑ...


Τι σας λεει το κάρο αυτό;
Το ξέρετε ότι οι έλληνες της Αμερικής αποκαλούν κάρο το αυτοκίνητό τους;
Σας το λεω εγώ αν δεν το ξέρατε – ρώτησε έναν ελληνοαμερικάνο πού είναι το κάρο του και θα σου δείξει το αυτοκίνητό του!

Εδώ, όμως, πρόκειται για κανονικό κάρο. Για το κάρο στο οποίο, σαν μικρή, έχω ανέβει αμέτρητες φορές και έχω κοιμηθεί το ίδιο αμέτρητες φορές.
Κυρίως όταν πηγαίναμε να σπάσουμε καπνά.

Κατά τις 03.00-04.00 μας ξυπνούσαν οι μεγαλύτεροι της οικογένειας για να πάμε να μαζέψουμε καπνά. Και τι να σου κάνει ένα μωρό που την προηγούμενη ίσως πρόλαβε να κοιμηθεί 1-2 ώρες; Ή και καθόλου;
Πολλές φορές από το τίζεμα του καπνού (βελόνιασμα) ξεκινούσαμε κατευθείαν για σπάσιμο... επομένως ύπνος ΓΙΟΚ!

Και μια μέρα επιστρέφοντας από ένα χωράφι μ’ έπιασε το κέφι και το τραγούδι και άντε και δώστου στον χορό πάνω στο κάρο.

Νταντιρι και νταντιριρι και σε μια φάση μπαμ και κάτω η Συμελίτσα... από το πίσω μέρος του κάρου.

Αυτού του κάρου που βλέπετε και που κάποιος ευλογημένος από το Μελετλιδέηκο μερίμνησε να το φέρει στο σημείο αυτό που λίγο πολύ καλύτερα το προσέχουν και σιγά – σιγά να το θεωρούμε και αντίκα!
ΥΓ: Στο βάθος φαίνεται η μεγαλύτερη αδελφή μας, η Κερεκή (Κυριακή)

Sunday, March 9, 2008

Ο ΖΥΓΟΣ, Ο ΠΙΚΟΣ ΚΙ Ο ΣΑΡΡΗΣ


Πόσες φορές εγώσεψα=όργωσα με τον ζυγό και με το αλέτρι που βλέπετε στις φωτογραφίες;

Κρατούσα εγώ τα βόδια μας μπροστά, τον Πίκο και τον Σαρρή και κάποιος μεγάλος αδελφός, ή ο πατέρας μου, κρατώντας το αλέτρι από πίσω οργώναμε στρέμματα και στρέμματα...

Τον Νοέμβριο που ήμουν στην Ελλάδα, και πήρα και τις φωτογραφίες αυτές, ρώτησα τον αδελφό νούμερο 4, τον Γιάννη, να μου πει τα ονόματα των βοδιών...
Δεν ήμουν σίγουρη αν τα θυμόμουν - ήταν και ο υπεύθυνος των βοδιών αυτός, να μη τα θυμάται;

Τα είχε τόσο καλά εκπαιδευμένα που σήμερα που το σκέφτομαι μου φαίνεται απίστευτο!

Είχε έρθει μια μέρα στο σπίτι να φαει το μεσημεριανό του και άφησε τα βόδια, μέσα στον ζυγό τους, μπροστά στα σκαλοπάτια του σπιτιού μας.
Βιαζόταν ο άνθρωπος μετά το φαγητό να φύγει αμέσως για άλλες δουλειές και δεν είχε βγάλει τα βόδια από τον ζυγό.

Ήρθα κι εγώ, μικρό τότε, και ήθελα να ανέβω τα σκαλιά να παω σπίτι μα αυτά απειλώντας με τα κέρατά τους δεν μ’ άφηναν να ανέβω!

Ξαναπροσπαθώ εγώ αυτά το ίδιο... μέχρι που άρχισα την γρίνια και το κλάμα.
Μ’ ακούει η μάνα μου από πάνω και βγαίνει στην εξώπορτα να δει τι γίνεται!
Βλέπει την κατάσταση και τα φωνάζει, με την μαλακή εκείνη αγρίμια της, μπας και την φοβηθούν και την ακούσουν για να κάνουν πέρα να ανέβω!ΠΟΥ να ακούσουν αυτά την Πουλίτσα (Πολυξένη)...

Μια δυο βλέπει η άμοιρη ότι δεν τα καταφέρνει και φωνάζει τον Γιάννη να κάνει κάτι αν μη τι άλλο να σταματήσω εγώ το κλάμα!

Ο Γιάννης δεν χρειάστηκε καν να βγει έξω – από το παράθυρο ακόμα, που έβλεπε προς τα έξω, βγάζει μια φωνάρα και τα βόδια κοκάλωσαν!
Με το άγριο και τρανταχτό ΕΕΕΕΕ του Γιάννη βλέπεις τον Πίκο και τον Σαρρή άγαλμα... και περνά η μικρούλα η Συμελίτσα να ανέβει τα σκαλιά!!!

Ε ρε καιροί και ζαμάνια...

Friday, February 29, 2008

TO EAT OR NOT TO EAT ΤΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ ΜΑΣ...


Το Νοέμβριο που ήμουν στο χωριό, μεταξύ σοβαρού και αστείου, είπα στον Στάλο του Γαράταη να κανονίσει να με φέρει κανένα κοτόπουλο να φαω διότι μόνο αυτά του χωριού μου, πλέον, εμπιστεύομαι - Της αγοράς έπαψα να τα αγοράζω εδώ και χρόνια.

Το ΄πα ένα βράδυ και το ξέχασα κιόλας.
Το απογευματάκι της επομένης ακούω κάποια να με φωνάζει, βγαίνω έξω και τι βλέπω!!!

Την γυναίκα του, την Ρούλα, να κρατά στα χέρια της ένα πράμα... άργησα να καταλάβω τι είναι!

Μια ζωντανή, νταρντάνα και σπαρταριστή κότα κρατούσε στα χέρια της... τρόμαξα με το που είδα την όλη την εικόνα - αυτήν μαζί με την κότα.

Και κότες έχω δει παλιά και πετεινούς και, αν θυμάμαι καλά, στα παιδικά μου χρόνια έχω σφάξει κιόλας... και τι δεν κάνεις όταν πέσουν πίνες!

Παρόλα αυτά όταν είδα την Ρούλα να κρατά την άμοιρη την κότα τρόμαξα... ίσως επειδή τις κότες χρόνια τώρα τις βλέπω σε συσκευασία και ήδη σφαγμένες γλιτώνοντας έτσι την διαδικασία της σφαγής!

Κατάλαβε η Ρούλα την αντίδρασή μου, άρπαξε το μαχαίρι που της έδωσα και με μιας ΠΑΕΙ το κεφάλι της κότας....

Έλα, όμως, που τώρα τις αμφισβητώ και αυτές διότι σύμφωνα με μαιλ που έλαβα από φίλη μου, από χωριό Σερρών, τα ορνιθοειδή δεν είναι πλέον τόσο σίγουρα όσο ήταν παλιά.

Για αγριόπαπιες είπε αυτή αλλά πόση, μήπως, είναι η απόσταση μεταξύ αγριόπαπιας και κότας;

Πάντως εγώ καλού κακού κοτόπουλο δεν τρωω ούτε στο χωριό μου πλέον.
Ζούμε και δίχως το κρέας του... άλλωστε όσο περνάν τα χρόνια τα λυπάμαι κιόλας....

Στην φωτογραφία ο σταθμός τρένου του Καλοχωρίου με όλο του το μεγαλείο - κάποια μέρα ίσως γράψω το ιστορικό αυτού του σταθμού και της ονομασίας του....

Saturday, February 16, 2008

ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ...


Με mail που έστειλε από Γερμανία ο Κερογλίδης αλλάζει το σκηνικό και παίρνω τα ονόματα από την αρχή:

Οι όρθιοι από αριστερά προς τα δεξιά είναι:
1 - Λεωνίδας Παραστατίδης (γιος του Παναστάτη)
2 - Κώστας (γιος της Ναζλούς)
3 - Χρίστος (γιος του Κώστα του Αζάπ)
4 - Γιάννης Σαρηγιαννίδης (ο ένας από τα δίδυμα του Γούρτσαλη)
5 - Παναγιώτης Μελετλίδης (γιος του Λευτέρη του Γαράπανου)
6 - Κώστας Ευθιμιάδης (γιος του αγροφύλακα, του Ναστούκα, του Χάμπουλα)
7 - Κώστας Τουλκερίδης (προφανώς ο γιος του Γιάννη της Γασλούσας)

Οι καθιστοί από αριστερά προς τα δεξιά:
1 - Κερογλίδης Λευτέρης (γιος του Τσονίκ)
2 - Κερογλίδης Θεόδωρος (γιος του Χίλου και ξαδέλφια με τον πρώτο - εγγόνια της Θεώνης)
3 - Μπάμπης Μελετλίδης
4 - Τάσος Μελετλίδης
5 - Χρίστος Σιδηρόπουλος (γιος του Γιάννη του Πιλέν)

Αυτά είναι τα καλοχωρίτικα νιάτα - νεότερη από μένα γενεά.



Monday, February 11, 2008

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΧΩΡΙ;


Αυτό το κάδρο το είδα κρεμασμένο στον τοίχο του καφενείου, στο Καλοχώρι, τον Νοέμβριο που ήμουν εκεί.
Δεν ξέρω ποιος μερίμνησε να το κρεμάσει - κάποια από τα άτομα στην φωτογραφία σήμερα είναι ίσως... παππούδες!

Με εντυπωσίασε πάντως και το είδα και σαν θέμα για το blog και, κάλιο αργά παρά ποτέ, την δημοσιεύω τώρα!

Θα προσπαθήσω να θυμηθώ τα ονόματα των νεαρών που εμφανίζονται.
Σε περίπτωση όμως που κάνω λάθος, ή δεν θυμάμαι κάποιον, και αν εσείς γνωρίζετε τα καλοχωρίτικα νιάτα γράψτε ένα σχόλιο!

Πάμε λοιπόν και ξεκινάμε από τους όρθιους και από αριστερά προς τα δεξιά:
Ο πρώτος είναι ένα από τα "μαγκιά" του Παναστάτη, ο Λεωνίδας. Δίπλα του ο Κωστάκης, ο γιος της αγαπημένης μου εξαδέλφης Ναζλούς. Μετά έρχεται ο γιος του Κώστα του Αζάπ, αυτού με τους νεωτερισμούς – δεν θυμάμαι το όνομά του.

Μετά έρχεται ο ένας από τα δίδυμα της Πεπέκας και του Γούτρσαλη, ο Γιάννης.
Στην συνέχεια έχουμε τον Παναγιώτη τον γιο του Λευτέρη του Γαράπανου και μετά ένα από τα παιδιά που βγήκε από το σπίτι του Χάμπουλα - όνομα δεν θυμάμαι, δυστυχώς.

Πρέπει να πω ότι αυτά τα παιδιά είναι πολύ πιο νέα από μένα και τόσα που θυμάμαι ως εκ θαύματος τα θυμάμαι...
Το δε τελευταίο παιδί από τους όρθιους δεν ξέρω καν από ποιο σπίτι βγήκε.

Πάμε στους καθιστούς τώρα και πάλι από αριστερά προς τα δεξιά:
Ο πρώτος είναι το άλλο διδυμάρι της Πεπέκας και του Γούρτσαλη, ο Λάκης.
Αυτά τα δίδυμα τα ξέρω καλά επειδή η αδελφή τους, η Γιωργία, ήταν το κολιτάρι μου στα παιδικά μου χρόνια και θυμάμαι μάλιστα πολύ καλά και την περιπετειώδη γέννα τους!
Πιθανών να έχω μπερδέψει τα ονόματά τους – να ονόμασα τον Λάκη Γιάννη και τον Γιάννη Λάκη... sorry μάγκες!
Δίπλα στον Λάκη υποψιάζομαι ότι είναι ο Παντελής, της Χρυσούλας του Παντελή, και αν πράγματι είναι αυτός σήμερα είναι μακαρίτης -είχε πνιγεί στην στέρνα του χωριού πριν πολλά χρόνια!

Παραδίπλα έχουμε τα δυο εξαδέλφια μου, τον Χάμπο (Χαράλαμπο) και τον Τάσο, του Ζεγκίλια. Απ’ ότι φαίνεται είναι οι προπονητές της ομάδας!
Στο δε αποτελείωμα έχω άγνοια. Ούτε τον τελευταίο από τους καθισμένους γνωρίζω.
Ίσως είναι ένα από τα παιδιά του Αντρέα του, σύμφωνα με τα τότε παρατσούκλια, Φουτέα.

Γράψτε να με διορθώσετε ή να συμπληρώσετε κάτι...

Saturday, February 2, 2008

ΕΝΑ ΚΑΠΕΛΟ ΜΕ ΦΤΕΡΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ...


«Επεία σην θείαμ την Περσεφόνη, σην Αμερική κ’ εκείνε επείρεμε έναν καπέλο με φτερό = Πήγα στην θεία μου την Περσεφόνη, στην Αμερική, κι εκείνη μου αγόρασε ένα καπέλο με φτερό»

Αυτή η κουβέντα, όχι απαραίτητα με το όνομα Περσεφόνη αλλά πάντα με ασυνήθιστα ονόματα, όπως Μαγδαληνή, Κλεοπάτρα κλπ., ήταν μέσα στα παραμύθια της μάνας μου όταν ήμασταν μικρά.
Πού να έβρισκε βιβλία για να μας διαβάσει, η κακομοίρα, αλλά έβρισκε σενάρια στο μυαλό της και μ’ αυτά μας διασκέδαζε...κι εμείς σκάγαμε στα γέλια!
Αν και μικρή θυμάμαι που θαύμαζα την ευρηματικότητά της στο να διηγείται διάφορα δικά της...

Πού να ‘ξερα τότε ότι η μάνα μου το είχε σαν κρυφό όνειρο να το φορέσει εκείνο το καπέλο με φτερό που έλεγε στα παραμύθια της!!!
Καμιά φορά, για να γελάσουμε ακόμα πιο πολύ, το έλεγε χαριτολογώντας πεπέέέλο, - έτσι, με μακρύ ε!!!

Και πού να ξέρα ότι μετά από πολλά χρόνια θα το φορούσα εγώ εκείνο το καπέλο με φτερό που τόσο το λαχταρούσε η μάννα μου.

Κι εγώ τώρα στα 50+ άρχισα να το φορώ κι αυτό με αφορμή τις χημειοθεραπείες (για καρκίνο μαστού) όπου αναγκαστικά έπρεπε να σκεπαστεί το κεφάλι μου, περισσότερο επειδή κρύωνε παρά για την γύμνια του...

Μ’ άρεσε το κεφάλι μου, στο έτσι στυλ, και άρχισα να φορώ και τα καπέλα!

Το δε καπέλο στην φωτογραφία δεν έχει ακριβώς φτερό αλλά ένα κατασκεύασμα σαν λουλούδι - στην άλλη πλευρά του καπέλου.
Κι ούτε μου το έδωσε κάποια θεία Περσεφόνη στην Αμερική αλλά η Μαίρη, φίλη και αναγνώστριά μου στο Queens της Αμερικής που με φιλοξένησε πρόσφατα που ήμουν εκεί...

Και το παραμύθι της ζωής κατά κάποιο τρόπο συνεχίζεται...

(Η φωτογραφία είναι από το πάρκο της Astoriaς με απέναντι το Μανχάταν)

Sunday, January 6, 2008

ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΒΑΦΤΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ...


Με το νέο έτος έχω αλλάξει το φόρεμα στα άλλα μου blog και είπα να μην αφήσω και του χωριού μου παραπονεμένο, το άλλαξα κι αυτό!
Δεν έχει και πολλά να επιλέξεις στο blogspot
...

Αν και οι ημικρανίες μου σήμερα δεν μου επιτρέπουν να έχω την απαιτούμενη διάθεση για γράψιμο σαν Θεοφάνια δεν άντεξα να μην βάλω έστω τον σταυρό στην σελίδα του χωριού μου.

Σαν σήμερα ο πατέρας μου, ο Ιορδάνης, πήγαινε στην εκκλησία.
Ήταν η μέρα του, ίσως γι αυτό το έκανε, διαφορετικά εκκλησίες και τέτοια δεν τον συγκινούσαν σε αντίθεση με την μάνα μου που με το πρώτο χτύπημα της κυριακάτικης καμπάνας έτρεχε να κάνει παρέα τον παπά!

Εδώ που τα λεμε και ο Ιορδάνης Μελετλίδης τον φοβόταν τον Θεό και κάπου – κάπου τον έβλεπα να πηγαίνει, κάτι Χριστούγεννα, κάτι Πάσχα και πάντα στην γιορτή του.

Στο άλλο μου blog έγραψα για την σημερινή γιορτή αλλά θα ήθελα εδώ να πω για το πώς βίωνα την μέρα αυτή.

Όχι τόσο η ίδια η λειτουργία, όσο κι αν σήμερα με το που ακούω το «Εν Ιορδάνη βαφτιζομένου σου Κύριε» με πιάνουν οι συγκινήσεις θυμούμενη τον πατέρα μου, αλλά η μετά την λειτουργία με συγκινούσε πολύ.

Τότε που ο παπάς γυρνούσε σε όλα τα σπίτια του χωριού.
Δεν ξέρω αν πήγαινε και σε όλα αλλά στο δικό μας ερχόταν πάντα.
Ίσως επειδή υπήρχε Ιορδάνης και ίσως ο πατέρας μου έριχνε και κανέναν γερό οβολό μόνο και μόνο επειδή με μικρό θα ντρεπόταν.

Εκείνος ο βασιλικός όταν τον τίναζε στο σπίτι ο παπάς και σκορπούσαν τα νερά με όλες τις ευωδιές του φυτού στα δωμάτια, κυρίως στον διάδρομο, εκείνο μ’ άρεζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Και σπρωχνόμασταν εμείς τα 3-4-5 κορίτσια, κορίτσια ήμαστε τα τελευταία ντε..., ποια θα πάρει το περισσότερο άρωμα πάνω της - και στο μέτωπό μας πασάλειβε τον βρεγμένο βασιλικό ο παπάς!
Πού να βλέπαμε κολόνιες εμείς τότε;

Για ώρες μετά ρουφούσα το άρωμα του βασιλικού θαρρείς και δεν μπορούσαμε οι ίδιες να το κάνουμε, τώρα που το σκέφτομαι.
Βασιλικό η μάνα μου είχε πάντα, σε μεγάλους τενεκέδες κιόλας.
Νερό υπήρχε αλλά νά, ήταν ευλογημένη η μυρωδιά από του παπά το χέρι!

Ε, να μη μάθεις μετά να πιστεύεις και να μην ερευνάς....