Όχι, δεν ήταν η Μαρία του Χείλου εκεί - μίλησα λίγο με τον ίδιο τον Χείλο και προχώρησα μετά πιό κάτω, πιό προς το χωριό, κι έφτασα στην Ροδάμα, στην κόρη της Τσάρτσαμπας και γυναίκα του Κουλακίδη, της Πλουξίνας!!!!
Καλά, αυτούς τους ξέρω απ' έξω και ανακατωτά, που λέμε...
Μένανε για χρόνια στην Σουηδία, στην Στοκχόλμη, κι έτσι έχουμε βρεθεί πολλές φορές!
Δούλευαν σε δικό τους εστιατόριο και περνούσα συχνά από εκεί, αν μι τι άλλο, για ν' ακούσω τον Κουλακίδη να με αποκαλεί "αντάρτισα!"
Μ' άρεζε αυτός ο τίτλος!
Μια αδελφή μου λέει συχνά γι αυτήν την Ροδάμα, που είναι και πιό πολύ "σειρά", ότι φορούσε έναν πανέμορφο σταυρό κι η αδελφή μου, μωρό τότε, τον ζήλευε και μια μέρα είχε το θράσος να της το ζητήσει!!!
"Αδίσμε το σαβός; (αδίσμε τον σταυρός)"
Αυτή ήταν η ερώτηση και το θυμάται καλά η αδελφή μου - προφανώς ήταν μικρή και δεν μπορούσε ακόμα να μιλήσει καθαρά!
"Τε χάιτε, κανήτε μωρέ Συμέλα... " έλεγε γρινιάρικα μ' εκείνη την χαρακτιριστική της λεπτή φωνή, η Ροδούλα, όταν την φωτογράφιζα!
Κι εγώ δεν ικανοποιούμε με μια μόνο στάση - παίρνω 4-5-6 και αν είναι δυνατόν ακόμα πιό πολλές για να είμαι σίγουρη ότι τουλάχιστον μια από αυτές θα είναι καλή και μερικοί δεν το αντέχουν αυτό!
Δεν αντέχουν να είναι φωτομοντέλα...
"Κια κι α κεράζωσε κατ ρε Συμέλα....άτς αφέφς..." παραπονέθηκε η γλυκόψυχη η Ροδάμα βλέποντας να σηκώνομαι για να φύγω αλλά είχα δώσει λόγο και σ' ένα κοριτσάκι να την βοηθήσω σε κάτι, στο ιντερνετ, κι ήθελα να πάω κι εκεί...
Είχα δηλαδή ακόμα δουλειά... αλλά ουδέν πρόβλημα... είχα φάει και τα νόστιμα τ' αγνέρε στην Λισάφ επομένως ούτε πεινούσα ούτε διψούσα αλλά ούτε και νύσταζα...
No comments:
Post a Comment