Πριν ακόμα ξεκινήσω την περιοδεία μου στο χωριό, για να φωτογραφίσω τις καλοχωρίτισες, πέρασα από αυτή την κυρία αφού μένει και δίπλα στο σπίτι...
Είναι η Σεβαστή, η κόρη του, κοινώς, Τοχατλού και γυναίκα του Στάθη του, κοινώς, Χάτσου που ήταν και αυτοδίδακτος οργανοπαίχτης κι έχει διασκεδάσει κόσμο και κοσμάκη με την μαστοριά του να παίζει τα τέλια του βιολιού του...
Πριν πολλά χρόνια, στην Σουηδία τότε εγώ, είχα δει σε όνειρό μου τον πρωτότοκο γιό τους, τον Κώστα, που ήταν και σειρά μου!
Έτυχε την επομένη να μιλήσω τηλεφωνικά με αδελφό μου στην Θεσσαλονίκη ο οποίος και μου 'πε ότι εκείνος ο Κώστας πηγαίνοντας με αμάξι να πάρει το απολυτήριο στρατού κατάνεο και κατάγερο Έφυγε σε ατύχημα...
Έκτοτε έχει σβήσει το χαμόγελο της Σεβαστής και κάθε φορά που την βλέπω πονά η ψυχούλα μου!
Ο Θεός να της δώσει κουράγιο για να καταφέρει να τα βγάλει πέρα στην υπόλοιπή της ζωή - είναι αδύνατον να φανταστούμε πώς είναι να ζεις εσύ κι όχι το παιδί σου...
Η λιγομίλητη και καλόψυχη Σεβαστή καταχάρηκε που μπήκα μέσα, αφού πρώτα την είδα από το παράθυρο, αλλά πριν ακόμα προλάβει να με κεράσει κάτι έφυγα για τις υπόλοιπες γυναίκες...
No comments:
Post a Comment