Καλοχωρίτισες-10

Αρχικά είχα σκεφτεί να επισκεφτώ τις καθαυτού Καλοχωρίτισες, να τις φωτογραφίσω και να γράψω κάτι τις γι αυτές!
Όχι τις νύφες στο Καλοχώρι αλλά τις γένημμα θρέμμα Καλοχωρίτισες μα στην πορεία μπερδεύτηκα!
Αυτή πχ., η Μαρία, η γυναίκα του γλυκόφωνου ψάλτη του Καλοχωρίου Ναστάση:


... είναι γένημμα θρέμμα Καλοχωρίτισα; Δεν το ξέρω! Δεν θυμάμαι από πού είναι αρχικά μα και να 'ναι νύφη τόσα χρόνια στο χωριό μας έγινε, πλέον, δικιά μας! Όπως, βέβαια, είναι κι άλλες πολλές κι η αλήθεια είναι ότι το θέμα αυτό με μπέρδεψε κομμάτι...
Να τις βάλω κι αυτές Καλοχωρίτισες ή όχι;

Όσο για την φωνή του Ναστάση, μπορεί να έχω ακούσει δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες, ψάλτες σε διάφορες χώρες, σε διάφορους πολιτισμούς και σε διάφορες εκκλησίες σ' όλο τον κόσμο αλλά σαν του Ναστάση την φωνή που όταν ψέλνει στάζει μέλι ΔΕΝ έχω ακούσει!

Τώρα που ήμουν στο χωριό πήγα και στην εκκλησία και χάρηκα που τον είδα στο ψαλτήριο αλλά δεν τον άκουσα να ψέλνει πολύ και λυπήθηκα...
Καλός και ο Μιχάλης του Χαντσάρ, ο σημερινός ψάλτης, μα στα δικά μου αυτιά τον Ναστάση δεν τον φτάνει!

Εκεί μπροστά στο σπίτι του, στα όρθια που λέμε, μου διηγήθηκε ο Ναστάσης μια ιστορία με τον πατέρα μου, μ' ένα ταξίδι στην Αθήνα, κάτι... μα δεν την θυμάμαι καλά!
Μια η Μαρία μου μιλούσε εκεί μια ο Ναστάσης κι έχασα την κόκκινη κλωστή, που λένε και οι σουηδοί όταν χάνουν την σειρά σε μια διήγηση...
Δυσκολεύτηκε η Μαρία να με θυμηθεί μα είχε και πολύ καιρό να με δει, κι αν κατάλαβα καλά έχει και μια δυσκολία γενικά να θυμάται, μα μόλις με θυμήθηκε καταχάρηκε και είπε ότι τον πατέρα μου πολύ τον αγαπούσαν! Και θυμάμαι ότι και αυτός τους αγαπούσε ιδιαίτερα....

Εύχομαι να τους ξαναδώ την επόμενη φορά που θα 'μαι στο Καλοχώρι. Εύχομαι όλους και όλες αυτές που συνάντησα τώρα την επόμενη φορά να είναι ακόμα εκεί και να ζήσουν χρόνια πολλά....

Στο επόμενο κομμάτι θα 'μαι στον πάνω μαχαλά αλλά ανακάλυψα ότι στον μαχαλά αυτόν που ήμουν, σ' αυτή την πτέρυγα του Καλοχωρίου, προς τα Πλατανάκια δηλαδή, έχει τον περισσότερο κόσμο!