Πόσες φορές εγώσεψα=όργωσα με τον ζυγό και με το αλέτρι που βλέπετε στις φωτογραφίες;
Κρατούσα εγώ τα βόδια μας μπροστά, τον Πίκο και τον Σαρρή και κάποιος μεγάλος αδελφός, ή ο πατέρας μου, κρατώντας το αλέτρι από πίσω οργώναμε στρέμματα και στρέμματα...
Τον Νοέμβριο που ήμουν στην Ελλάδα, και πήρα και τις φωτογραφίες αυτές, ρώτησα τον αδελφό νούμερο 4, τον Γιάννη, να μου πει τα ονόματα των βοδιών...
Δεν ήμουν σίγουρη αν τα θυμόμουν - ήταν και ο υπεύθυνος των βοδιών αυτός, να μη τα θυμάται;
Τα είχε τόσο καλά εκπαιδευμένα που σήμερα που το σκέφτομαι μου φαίνεται απίστευτο!
Είχε έρθει μια μέρα στο σπίτι να φαει το μεσημεριανό του και άφησε τα βόδια, μέσα στον ζυγό τους, μπροστά στα σκαλοπάτια του σπιτιού μας.
Βιαζόταν ο άνθρωπος μετά το φαγητό να φύγει αμέσως για άλλες δουλειές και δεν είχε βγάλει τα βόδια από τον ζυγό.
Ήρθα κι εγώ, μικρό τότε, και ήθελα να ανέβω τα σκαλιά να παω σπίτι μα αυτά απειλώντας με τα κέρατά τους δεν μ’ άφηναν να ανέβω!
Ξαναπροσπαθώ εγώ αυτά το ίδιο... μέχρι που άρχισα την γρίνια και το κλάμα.
Μ’ ακούει η μάνα μου από πάνω και βγαίνει στην εξώπορτα να δει τι γίνεται!
Βλέπει την κατάσταση και τα φωνάζει, με την μαλακή εκείνη αγρίμια της, μπας και την φοβηθούν και την ακούσουν για να κάνουν πέρα να ανέβω!ΠΟΥ να ακούσουν αυτά την Πουλίτσα (Πολυξένη)...
Μια δυο βλέπει η άμοιρη ότι δεν τα καταφέρνει και φωνάζει τον Γιάννη να κάνει κάτι αν μη τι άλλο να σταματήσω εγώ το κλάμα!
Ο Γιάννης δεν χρειάστηκε καν να βγει έξω – από το παράθυρο ακόμα, που έβλεπε προς τα έξω, βγάζει μια φωνάρα και τα βόδια κοκάλωσαν!
Με το άγριο και τρανταχτό ΕΕΕΕΕ του Γιάννη βλέπεις τον Πίκο και τον Σαρρή άγαλμα... και περνά η μικρούλα η Συμελίτσα να ανέβει τα σκαλιά!!!
Ε ρε καιροί και ζαμάνια...
Κρατούσα εγώ τα βόδια μας μπροστά, τον Πίκο και τον Σαρρή και κάποιος μεγάλος αδελφός, ή ο πατέρας μου, κρατώντας το αλέτρι από πίσω οργώναμε στρέμματα και στρέμματα...
Τον Νοέμβριο που ήμουν στην Ελλάδα, και πήρα και τις φωτογραφίες αυτές, ρώτησα τον αδελφό νούμερο 4, τον Γιάννη, να μου πει τα ονόματα των βοδιών...
Δεν ήμουν σίγουρη αν τα θυμόμουν - ήταν και ο υπεύθυνος των βοδιών αυτός, να μη τα θυμάται;
Τα είχε τόσο καλά εκπαιδευμένα που σήμερα που το σκέφτομαι μου φαίνεται απίστευτο!Είχε έρθει μια μέρα στο σπίτι να φαει το μεσημεριανό του και άφησε τα βόδια, μέσα στον ζυγό τους, μπροστά στα σκαλοπάτια του σπιτιού μας.
Βιαζόταν ο άνθρωπος μετά το φαγητό να φύγει αμέσως για άλλες δουλειές και δεν είχε βγάλει τα βόδια από τον ζυγό.
Ήρθα κι εγώ, μικρό τότε, και ήθελα να ανέβω τα σκαλιά να παω σπίτι μα αυτά απειλώντας με τα κέρατά τους δεν μ’ άφηναν να ανέβω!
Ξαναπροσπαθώ εγώ αυτά το ίδιο... μέχρι που άρχισα την γρίνια και το κλάμα.
Μ’ ακούει η μάνα μου από πάνω και βγαίνει στην εξώπορτα να δει τι γίνεται!
Βλέπει την κατάσταση και τα φωνάζει, με την μαλακή εκείνη αγρίμια της, μπας και την φοβηθούν και την ακούσουν για να κάνουν πέρα να ανέβω!ΠΟΥ να ακούσουν αυτά την Πουλίτσα (Πολυξένη)...
Μια δυο βλέπει η άμοιρη ότι δεν τα καταφέρνει και φωνάζει τον Γιάννη να κάνει κάτι αν μη τι άλλο να σταματήσω εγώ το κλάμα!
Ο Γιάννης δεν χρειάστηκε καν να βγει έξω – από το παράθυρο ακόμα, που έβλεπε προς τα έξω, βγάζει μια φωνάρα και τα βόδια κοκάλωσαν!
Με το άγριο και τρανταχτό ΕΕΕΕΕ του Γιάννη βλέπεις τον Πίκο και τον Σαρρή άγαλμα... και περνά η μικρούλα η Συμελίτσα να ανέβει τα σκαλιά!!!
Ε ρε καιροί και ζαμάνια...
1 comment:
Ναι ετσι ειναι ακριβως, η εννοια της λεξης "συζυγος."
Μονο που λεξη ειναι και αρσενικου και θηλυκου γενους. Λεμε και για τον ανδρα και για την γυναικα "συζυγος" που σημαινει οτι και οι δυο σηκωνουν το βαρος του ζυγου μαζι και μαζι προχωρανε διπλα διπλα οπως τα ζωντανα στο οργωμα.
Μονο που οι συζυγοι με τον ζυγο που επωμιζονται "οργωνουν" την ζωη και αναλογα με το ποσο καλα συντονισμενα ειναι τα βηματα τους διπλα διπλα κατω απο τον ζυγο ειναι και η σοδεια μετα το οργωμα.
Γιαννα
Post a Comment