Ήταν παράλειψή μου να μην γράψω κάτι για την συχωριανή μου, την Ιωάννα, με την οποία πέρασα θαυμάσια τον Ιανουάριο που ήμουν στην Νέα Υόρκη.Μένει εκεί εδώ και κάποιες δεκαετίες...
Με το μπέρδεμα που έγινε επιστρέφοντας για την Σουηδία, να ξεχάσω την φωτογραφική μου μηχανή στο αεροπλάνο με αποτέλεσμα να χαθεί, έχουν χαθεί και φωτογραφίες όπου είναι κι ο ένας αδελφός της Ιωάννας, ο Στάθης.
Δύο από τα παιδιά της αείμνηστης Όλγας, που με τον ιδιαίτερο της τρόπο έχει γράψει ιστορία στο χωριό, και του δουλευταρά του Κεράση!
Έτσι τον γνώριζα τουλάχιστον εγώ, δουλευταρά!
Να σφυρηλατεί αιωνίως σίδερα και λαμαρίνες...
Ακόμα το θυμάμαι το σιδεράδικο του - ένα χαμόσπιτο πάντα γεμάτο στην σκόνη εκεί που σήμερα υπάρχει το καφενείο του Γιάννη του Πηλέν που δυο κοπέλες από την Ανατολή διαχειρίζονται.
Σ' εκείνο το σημείο τον θυμάμαι αιωνίως εκείνον τον άνθρωπο.
Και πάντα με ένα ασυνήθιστο, θα έλεγα για την εποχή - αλλά ίσως και συνηθισμένο, καπέλο!
Δεν θυμάμαι καλά - καλά το ντιζάιν του!
Την δε Όλγα την θυμάμαι να τριγυρνά από δρόμο σε δρόμο και να μουρμουρίζει μονίμως για την κατάντια της κοινωνίας! Προφανώς και για την δική της κατάντια!
Οι φιλοδοξία της ίσως δεν ήταν ακριβώς να φύγει από χωριό και να πάει σ' ένα άλλο, μικρότερο και ίσως και χειρότερο από το δικό της....
Συχνά ερχόταν και στο σπίτι μας - με την μάννα μου ήταν συχωριανές και τα βρίσκανε!
Από το διπλανό χωριό, από την Καστανούσα, ήταν και οι δυο και συχνά άκουγα και της μάνας μου τα παράπονα για την κατάντια της!
Είμαι κατά 100 της 100 σίγουρη ότι και η μάνα μου και η Όλγα εάν είχαν τα απαραίτητα εφόδια και τις ιδανικές προϋποθέσεις θα διέπρεψαν στην κοινωνία με καριέρες και με εκπληρωμένες φιλοδοξίες... να μην μουρμουρίζουν οι κακομοίρες μετά; να μην παραπονιούνται για την γκαντεμιά τους;
1 comment:
Διαβαζοντας το σημερινο κειμενο σου Συμελα μου μου ξυπνησες πολλες αναμνησεις και αναμεικτα συναισθηματα.
Ενα ενα να τα πω με την σειρα.
Πρωτον τα φαινομενα παντα απατουν και οτι γυαλιζει δεν ειναι χρυσος.
Τι ενοοω με αυτο?
Αν ο πατερας μου ηταν δουλευταρας και η μαννα μου δεν θα "μουρμουρουσε για το καταντημα της κοινωνιας."
Εσυ τον θυμασαι στο "Κερουκ" αλλα εγω τον θυμαμαι στο καφενειο του Αζαπ και παντα να μην εχουμε να φαμε. Και η μαννα μου να μην εχει δευτερο φορεμα και το πρωτο ναναι χιλιοφορεμενο.
Ναι αν γενιοταν στην εποχη μας σιγουρα θαταν μελος καποιου κομματος ή Συνδικατου να αγωνιζεται για τα δικαιωματα των γυναικων.
Το μελλον της το φαγε ο Κεμαλ
Οταν ο ανδρας δεν αναδεικνυει την γυναικα του τουλαχιστον στα χρονια εκεινα, τοτε και ολοι οι υπολοιποι δεν εβλεπαν τον αγωνα της γυναικας που απο μοναχοκορη και παραχαΐδεμενη παντρεφτηκε και εκανε 9 παιδια και προσπαθησε να τα δωσει οτι μπορεσε.
Ξερεις οταν πηγαινε η αδερφη μου η Συμελα στο Γυμνασιο τοτε ηταν μεγαλο θεμα να πηγαινει κοριτσι στο Γυμνασιο τα χρονια εκεινα και η Ολγα ναι τολμησε να στειλει την κορη της γιατι ειχε ονειρα μεγαλα για τα παιδια της, ονειρα που δεν συμεριστηκε ποτε "ο δουλευταρας ο Κερασης"
Γιαννα
Post a Comment