Τον φουκαρά τον Βασίλη....

Με το κείμενό της η πλατανακιώτισα blogger Mara μου θύμισε μια από τις πολλές παιδικές ιστορίες που έχει να κάνει με τα νεκροταφεία των Πλατανακίων!

Ο πατέρας μου πιστεύοντας ότι το μεγάλο χωράφι, ακριβώς πάνω από τα νεκροταφεία των Πλατανακίων, έχει εύφορο χώμα πήγε και το ενοίκιασε από κάποιον πατανακιώτη, τον Νάκα, και το φυτεύαμε καπνά για αρκετά χρόνια.

Αν και η απόσταση μεταξύ Καλοχώρι και Πλατανάκια για μένα σήμερα είναι μια ευχάριστη βόλτα τότε μας φαινόταν βουνό.
Σαφώς και δεν ήταν εύκολο να τραβιέσαι κατά τις 3-4 τα ξημερώματα για το επόμενο χωριό, με τα πόδια, και να σπάς/μαζεύεις καπνά που είναι και η χειρότερη απασχόληση του, τουλάχιστον τότε, γεωργού!
Για να μην αναφερθώ στα φυτέματα, τσαπίσματα (2-3 φορές) και στα ένα σωρό άλλα νταντέματα που του κάναμε μέχρι να φτάσει στα πνευμόνια μας και να μας τα δηλητηριάσει... αλλά μην "εκτροχιαστώ" τώρα!

Ένα βράδυ με τον αδελφό μου Βασίλη, συχωρεμένος τώρα από το 2002, ήμασταν σ' εκείνο το χωράφι για πότισμα - τα χωράφια τα ποτίζαμε τις νύχτες για να τρέχει το νερό άφθονα στο αυλάκι κι αυτό όσο και να μου το λέγανε σαν μικρό δεν το καταλάβαινα... γιατί στην ευχή να μην τρέχει άφθονα και την ημέρα και να μας αφήνει τη νύχτα να κοιμώμαστε...

Σε μια φάση, που λέτε, με πλησιάζει με την τσάπα του ο μονίμως φοβισμένος Βασίλης μας και μου λέει ψιθυριστά, μη τον ακούσουν.... "ρεσύ ακούς την καγκελόπορτα που ανοιγοκλείνει;;;"

-Ω, Θεέ γιατί στις ψυχούλες των ανθρώπων φυτεύεις τόσο φόβο και τους βασανίζεις τόσο μάταια;
Γιατί δεν του έδωσες το φως να αντιληφθεί ότι το αεράκι κουνά και τις καγκελόπορτες των νεκροταφείων έτσι όπως κουνά κι όλες τις άλλες καγκελόπορτες και όλα τα καγκελοπαράθυρα...

Τι μου θίμησες βρε Mara...
διαβάστε κι αυτό το κείμενό μου!