ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ ΒΑΦΤΙΖΟΜΕΝΟΥ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ...

Με το νέο έτος έχω αλλάξει το φόρεμα στα άλλα μου blog και είπα να μην αφήσω και του χωριού μου παραπονεμένο, το άλλαξα κι αυτό!
Δεν έχει και πολλά να επιλέξεις στο blogspot...

Αν και οι ημικρανίες μου σήμερα δεν μου επιτρέπουν να έχω την απαιτούμενη διάθεση για γράψιμο σαν Θεοφάνια δεν άντεξα να μην βάλω έστω τον σταυρό στην σελίδα του χωριού μου.

Σαν σήμερα ο πατέρας μου, ο Ιορδάνης, πήγαινε στην εκκλησία.
Ήταν η μέρα του, ίσως γι αυτό το έκανε, διαφορετικά εκκλησίες και τέτοια δεν τον συγκινούσαν σε αντίθεση με την μάνα μου που με το πρώτο χτύπημα της κυριακάτικης καμπάνας έτρεχε να κάνει παρέα τον παπά!

Εδώ που τα λεμε και ο Ιορδάνης Μελετλίδης τον φοβόταν τον Θεό και κάπου – κάπου τον έβλεπα να πηγαίνει, κάτι Χριστούγεννα, κάτι Πάσχα και πάντα στην γιορτή του.

Στο άλλο μου blog έγραψα για την σημερινή γιορτή αλλά θα ήθελα εδώ να πω για το πώς βίωνα την μέρα αυτή.

Όχι τόσο η ίδια η λειτουργία, όσο κι αν σήμερα με το που ακούω το «Εν Ιορδάνη βαφτιζομένου σου Κύριε» με πιάνουν οι συγκινήσεις θυμούμενη τον πατέρα μου, αλλά η μετά την λειτουργία με συγκινούσε πολύ.

Τότε που ο παπάς γυρνούσε σε όλα τα σπίτια του χωριού.
Δεν ξέρω αν πήγαινε και σε όλα αλλά στο δικό μας ερχόταν πάντα.
Ίσως επειδή υπήρχε Ιορδάνης και ίσως ο πατέρας μου έριχνε και κανέναν γερό οβολό μόνο και μόνο επειδή με μικρό θα ντρεπόταν.

Εκείνος ο βασιλικός όταν τον τίναζε στο σπίτι ο παπάς και σκορπούσαν τα νερά με όλες τις ευωδιές του φυτού στα δωμάτια, κυρίως στον διάδρομο, εκείνο μ’ άρεζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Και σπρωχνόμασταν εμείς τα 3-4-5 κορίτσια, κορίτσια ήμαστε τα τελευταία ντε..., ποια θα πάρει το περισσότερο άρωμα πάνω της - και στο μέτωπό μας πασάλειβε τον βρεγμένο βασιλικό ο παπάς!
Πού να βλέπαμε κολόνιες εμείς τότε;

Για ώρες μετά ρουφούσα το άρωμα του βασιλικού θαρρείς και δεν μπορούσαμε οι ίδιες να το κάνουμε, τώρα που το σκέφτομαι.
Βασιλικό η μάνα μου είχε πάντα, σε μεγάλους τενεκέδες κιόλας.
Νερό υπήρχε αλλά νά, ήταν ευλογημένη η μυρωδιά από του παπά το χέρι!

Ε, να μη μάθεις μετά να πιστεύεις και να μην ερευνάς....