Καλοχωρίτισες-2

Ήθελα μετά να δω την ηλικιακά επόμενη από την παπαδιά που είναι ετούτη:

Με την βαρειά καινή διαθήκη πάνω στο τραπέζι της έδειχνε καθαρά η Παρθένα, κοινώς Χαντσαρίνα, ότι διαβάζει. Ότι είναι ακόμα σε θέση να διαβάζει αλλά αν διάβαζε και κάτι παραπάνω, και κάτι διαφορετικό, από την καινή διαθήκη ίσως μάθαινε να καταλάβει και κάποια πράγματα! Όπως πχ. το γεγονός ότι τα ζευγάρια σήμερα τολμούν, και τα καταφέρνουν μια χαρά, να χωρίσουν και να πάρουν ο καθένας τον δρόμο του.
Διότι μόλις την ανάφερα ότι μ' ένα από τα εγγόνια της τα λέμε στο διαδίκτιο (και τυγχάνει αυτός ο εγγονός της να έχει διαζευχθεί) άλλαξε αμέσως η διάθεσή της δείχνωντας καθαρά το πόσο απεχθάνεται τον χωρισμό μεταξύ ανθρώπων...

Υπήρχε λόγος να την πείσω; Καλά δεν είναι όπως είναι; Να πάει στην άλλη πλευρά με την φιλοσοφία που από μικρούλα κουβαλά και που ποτέ δεν αμφισβήτησε;
Δεν έκανα την παραμικρή προσπάθεια να της αλλάξω τα "μυαλά"...

Ο άνδρας αυτής της γυναίκας, ο κοινώς Χαντσάρης (δεν θυμάμαι το κανονικό του όνομα), ήταν ο φόβος και ο τρόμος μου σαν παιδί!
Σαν αγροφύλακας του χωριού και σε δικαστήριο ακόμα μ' έχει κουβαλήσει επειδή τα ζώα που φύλαγα (να 'ταν πρόβατα; γίδες; αγελάδες; αρνιά;) μου ξέφυγαν και μπήκαν σ' ένα ξένο χωράφι κι έκαναν ζημιές...
Ούτε και τέτοια της είπα!
Τα 'παμε λιγάκι και συνέχισα στην γειτονιά εκείνη να συναντήσω όσο το δυνατόν περισσότερες για να τις φωτογραφίσω...

Αυτές οι δύο είναι οι πιό παλιές του χωριού: Η παπαδιά, που είναι άνω των 90, και η χαντσαρίνα που είναι 83, θαρρώ μου είπε!
Μετά έρχεται η ηλικία των γύρω στα 70!

Καλοχωρίτισες-1

Τώρα που ήμουν στο Καλοχώρι σκέφτηκα να επισκευτώ όλες τις γυναίκες του χωριού μου!
Η ιδέα αυτή είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη φορά που ήμουν εκεί αλλά τότε δεν είχα χρόνο για ένα τέτοιο τόλμημα και τώρα ξεκίνησα από τις παλιές, από αυτές δλδ που ίσως δεν ξαναδώ την επόμενη φορά που πάω στο χωριό!

Την προηγούμενη βραδειά κάθησα με την αδελφή μου που μένει εκεί, την νούμερο 1 και κατά τον κόσμο Κερεκή, να γράψω έναν κατάλογο με τις γυναίκες του χωριού με σκοπό να επισκεφτώ και να φωτογραφίσω όσες προλάβαινα διότι και αυτή την φορά ήταν ο χρόνος μου περιορισμένος!

Ξεκίνησα από την παπαδιά μας που μέχρι πρόσφατα είχα την εντύπωση ότι είχε ήδη φύγει...
Αν και την βρήκα στο κρεβάτι ήταν με μια χαρά κέφι αλλά το ωραίο ήταν ότι με γνώρισε και αυτό ειληκρινά δεν το περίμενα αφού δεν ξέρω καν πόσο καιρό είχαμε να ειδωθούμε!!!

Έκλαψε η κακομοίρα! Έκλαψε από συγκίνηση και χαρά και σας προτείνω όταν βρεθήτε στο χωριό να επισκεφτείτε τους γέρους μας διότι είναι αφάνταστη η χαρά που παίρνουν από τέτοιες επισκέψεις!
Όχι, δεν χρειάζεται καν να έχετε κάτι στα χέρια σας! Δεν είναι το τι θα τους πας αλλά το ότι τους σκέφτεσαι και τους επισκέπτεσαι! Και αντί να τους πας κάτι από το περίπτερο πήγαινέ τους ένα ολόδικό σου χάδι!
Γι αυτούς αυτό αξίζει πολύ περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο!
Και πιστέψτε με αυτό προτιμούν αυτοί - ένα τρυφερό χάδι!
Με μια επίσκεψη κι ένα χάδι αισθάνονται ότι υπάρχουν ακόμα! Ότι τους θυμάσαι ακόμα! Αισθάνονται σημαντικοί, υπαρκτοί, σεβαστοί, αγαπητοί!
Μ' ένα χάδι σου στο χέρι τους είναι ικανοί από χαρά κι ευτυχία να πετάξουν στα σύνεφα - και τι είναι να δώσουμε ένα χάδι; Πόσο κοστίζει ένα χάδι;

Κι αν αυτή χάρηκε μια φορά εγώ χάρηκα δέκα που εκείνη την χαρά, με τα δάκρυά της στα μάτια, της την πρόσφερα εγώ!
Και μακάρι να είναι εκεί και την επόμενη φορά που θα 'μαι στο χωριό για να την ξαναδώ και για να ξαναχαρούμε...

Με την παπαδιά η μάννα μου ήταν κουμπάρα! Όχι πως ήταν η μοναδική κουμπάρα της μάννας μου, με τα 13 παιδιά που ήμασταν, αλλά με την παπαδιά συνέβει το αντίθετο!
Δηλαδή η μάννα μου βάφτησε παιδί της παπαδιάς κι όχι η παπαδιά της μάννας μου!

Δεν νομίζω να ήταν αυτό ένας λόγος να κάνει την παπαδιά να συγκινηθεί και να χαρεί τόσο με την επίσκεψή μου!

Ο Κουνιάδος του Τάσου, σου λέει...

Ζητώ συγνώμη από το blog μου αυτό που σχεδόν το έχω ξεχάσει αλλά την παραμονή της πρωτοχρονιάς συνέβει κάτι που έχει σχέση με το χωριό μου και το περιγράφω...

Αλλά για να μη το ξαναγράψω πατήστε εδώ να το διαβάσετε!

Συμπληρώνω μόνο ότι και το σπίτι που ψάχναμε είναι Καλοχωρήτες!
Ψάχναμε το σπίτι του Κώστα (του γιού του Γιώργου Κουλακίδη που με την σειρά του είναι γιός της, κατά τους καλοχωρήτες, πλουγκξίνας) και της Διαμάντως που κι αυτή έχει ρίζες στο Καλοχώρι καθώς η μάνα της, η Σωτηρία (Ρούλα), είναι από το χωριό μας και είναι η κόρη του Κουλτούρ του, κατά τους καλοχωρήτες, Μούλου!

Όσο για τον Τάσο Παραστατίδη είναι από την οικογένεια που στο χωριό μας ονομάζουμε Τομπούλ αλλά ποιανού ακριβώς γιός στην οικογένεια αυτή είναι δεν ξέρω!
Μετά από τόσα χρόνια έχω ξεχάσει πολλά ονόματα - από φάτσες πάω καλύτερα και το βλέπω όταν συναντώ ανθρώπους που είχα να δω πολλά χρόνια...