Αυτά τα αγαπημένα, για μένα, πρόσωπα, την Πέπη του Σούκα και την Ναζλού του Ζεγκήλια, όσο και να με πιέζει ο χρόνος θα πάω να τα δω, έστω για λίγα λεπτά, και το ίδιο έκανα και τώρα που ήμουν μόνο για 24 ώρες το χωριό!
"Γουρπάντς η θείας, Σύμελα, που έρθες και είδες με" έλεγε και ξανάλεγε η Πέπη!
Είναι, φαντάζομαι, εξαιρετικά δύσκολες αυτές οι μοναξιές στα χωριά, κυρίως γι αυτούς που είναι κατάκητοι όπως είναι και η Πέπη και την επίσκεψη κάποιου την θεωρούν σαν ένα δώρο από τον Θεό!
Την φοβάμαι αυτή την μοναξιά. Τους σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους και τώρα αντιλαμβάνομαι τι είναι να φτάσεις εκεί... η Πέπη που παλιά τσάπιζε στρέμματα με καπνό την ημέρα να είναι σήμερα όλο το 24άωρο στο κρεββάτι και να περιμένεις κάποιο δώρο από τον Θεό... και τι να σου κάνουν και τα παιδιά σου που έχουν την ζωή τους και την ρουτίνα τους μακριά από σένα;
Η δε Ναζλού μόλις με είδε με ενθουσιασμό μου μίλαγε γι αυτά που της λέει η κόρη της, η Έφη από την Γερμανία!
"Μαμά, ο τέδε με το τάδε όνομα ποιός είναι" και προφανώς εννοεί για άτομα που πρόσφατα δηλώθηκαν σαν μέλη του Καλοχωρίου στο Facebbok που για την Έφη ακούγονται άγνωστα!
Έλαμπαν από χαρά και οι δυό τους - είναι ευλογία να κάνεις έστω μικρές επισκέψεις σε μόνους ανθρώπους και υποσχέθηκα στον εαυτό μου την επόμενη φορά που θα είμαι στο Καλοχώρι να επισκεφτώ και ανθρώπους που δεν είναι συγκενείς μου!
Γιατί όχι; Ξέρω ότι μόνο χαρά θα λάβουν και τίποτα άλλο...
No comments:
Post a Comment