Δε γινόταν να μην περάσω από τη Νάξο, τώρα που ήμουν στις Κυκλάδες για 5-6 μέρες, να δω μια συχωριανή μου, την Έφη (την κόρη του Ναστούκα, του κοινώς Χάμπουλα), που ζει με την οικογένειά της και εργάζεται εκεί!
Στο καταπληκτικό αυτό νησί, όπου βρέθηκα για πρώτη φορά, κάναμε μέσα σε 30 ώρες αυτά που άλλοι κάνουν μέσα σε μια εβδομάδα και πηγαίνοντάς με αυτή στο λιμάνι, για να φύγω πιά, τα είχαμε μπερδέψει...
"Αλήθεια χθες ήρθες;" με ρώτησε κι άρχισα να αναρωτιέμαι κι εγώ μήπως ήμουν εκεί από πολύ πιό πριν!!!
Την όμορφη νεράιδα Καλοχωρίτισσά μας, την γοργόνα της Νάξου που κολυμπά με την ταχύτητα μιας ατόφιας νησιώτισας, δεν την γνώριζα από πριν - Την γνώρισα, ωστόσο, πρόσφατα μέσω του Facebοok και θα ήταν απαράδεχτο να μη την επισκεφτώ και IRL μιάς και ανέπνεα τον ίδιο αέρα μαζί της για μια εβδομάδα!
Όταν είχε γεννηθεί αυτό το κοριτσάκι, και αργότερα η αδελφούλα της η Χριστίνα (τα δύο στερνοπούλια του Ναστούκα και της Ρήνας του, κοινώς, Πηλέν), εγώ ήμουν ήδη μεγάλη κοπέλα και είχα το βλέμμα μου στραμμένο προς τα έξω... προς μακρινές χώρες για περιπέτειες και πού να θυμάμαι τέτοια μικρά όταν, μάλιστα, έμεναν και στην αντίθετη πλευρά του χωριού μου! Αλλά αυτή με θυμάται, λέει!
Ε, ναι, μια μικρούλα πάντα θυμάται μια μεγάλη κοπέλα και προφανώς θέλει, όταν μεγαλώσει, να γίνει σαν κι αυτήν αλλά μια μεγάλη, που το βλέμμα της παίζει και το αίμα της βράζει γι αλλιώτικες χαρές, πού να 'χει μάτια για μικρά και μυξιάρικα μωρά!!!
Με γλυκειές εμπειρίες άφησα πίσω μου και τη Νάξο και την Έφη με την χαριτωμένη κορούλα της και με τον σχεδόν συχωριανό μας άνδρα της (από την Ανατολή αυτός!)
Οι δε πολύωρες συζητήσεις μας, διαφόρου περιεχομένου και κυρίως φιλοσοφικού, θα με κρατήσουν για πολύ καιρό, αν όχι για πάντα, σε σκέψεις.... αναμνήσεις... συλλογισμό... αναλογισμό...
