Ιερό κειμήλιο αυτό!

Η δεύτερη φωτογραφία που έστειλε η Ιωάννα, από την Αστόρια της Νέας Υόρκης, είναι ένα ιερό κειμήλιο...

Ακόμα και τα ονόματα θυμάμαι! Κάποιους από αυτούς τους βλέπω ή περιστασιακά τους έχω δει μα πολλοί παραμένουν στο άγνωστο σκοτάδι.

Ωστόσο θα προσπαθήσω να αναφέρω τα ονόματα όσων θυμάμαι.

Α, πριν αρχίσω ας πω ότι στον κόκκινο κύκλο είμαι εγώ και στον μπλε η Ιωάννα.

Επειδή οι σειρές στην Ελλάδα είναι σαν βρασμένα μακαρόνια ας αρχίσω από τον δάσκαλο, Γκιουζέλη, που ξεκουράζει το χέρι του πάνω στο μαγκί τον Λεωνίδα του Παναστάτη (αυτόν δεν νομίζω να τον έχω δει έκτοτε)

Πάμε δίπλα στην Φωτεινή, της Σοφίας και του Χάμπου που είναι συγγενής μου και κάπου - κάπου την βλέπω (στο βιβλίο μου έχω γράψει γι αυτήν)

Δίπλα της η Μαγδαληνή του περιπτερά, Πόλικα, του οποίου το άπληστο βλέμμα δεν έφευγε από τα κορμιά των κοριτσιών... (Η Μαγάλα, όπως την λέγαμε, μου έδινε καραμέλες όταν της διηγούμουν κάποια ευχάριστη ιστορία... να ‘σαι καλά βρε Μαγάλα)

Δίπλα σ’ αυτήν είναι το καρδιακό μου φιλαράκι, η Γεωργία του Γούρτσαλη (σε περασμένο κείμενο έγραψα γι αυτήν και πολλά ακόμα θα γράψω)
Μπροστά της ο Λάκης του Κουήν, άκου παρατσούκλια βρε....

Η δίπλα, είπαμε, είναι η Ιωάννα με την Μπούλα του Καλέμ μπροστά της και δίπλα στην Μπούλα η αδελφή μου Φρειδερίκη (ως 12έκατο παιδί της οικογένειας είναι και βαφτισιμιό της τότε βασίλισσας της Ελλάδας!)

Μετά είναι η αφεντομουντζούνα μου, που έλεγε και ο συχωρεμένος ο Καζαντζίδης, με κάποιο παιδί από την οικογένεια της Θεώνης μπροστά μου μα δεν θυμάμαι το όνομά του και θαρρώ πως ζει στην νότια Σουηδία.

Για να μην αδικήσω τα μικράκια θα συνεχίσω με την πρώτη σειρά όπου έχουμε την Ερμιόνη του Κουήν και αδελφή του Λάκη (αυτήν την έχω δει πολλές φορές – ήμασταν και συγκάτοικοι όταν πηγαίναμε στο γυμνάσιο στα Κ. Πορρόια
Δίπλα της η Νόπη του Κουλτούρ που μένει στην Στοκχόλμη και κάπου – κάπου βλεπόμαστε.
Και τελευταία, η μελαμψούλα, υποψιάζομαι πως είναι Η Φιφή, η κόρη της αδελφής μου Κερεκής (του νούμερου 1 της οικογένειάς μου)

Ας αρχίσω τώρα από πίσω από την Φιφή όπου η Νίκη του Βάννη ποζάρει χαριτωμένα ανίδεη πως ο άντρας που σε λίγο θα παντρευόταν θα πέθαινε λίγο μόνο καιρό μετά τον γάμο τους....

Δίπλα στην Νίκη και λίγο πιο δεξιά είναι ο Παύλος Νικολαίδης, του Τίγκη, του οποίου η μάννα έφυγε από καρκίνο μαστού (πρόσφατα άκουσα ότι ασκεί καθήκοντα υψηλά ιστάμενου στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης)

Μπροστά στον Παύλο υπάρχουν ένα κορίτσι κι ένα αγόρι το οποίο αγνοώ τελείως αλλά μου θυμίζει οικογένεια Θεώνης και αυτό.
Το κορίτσι, όμως, που είναι και δίπλα μου, λέγεται Ευθυμία μα την αποκαλούσαμε Αλίκη Βουγιουκλάκη! Γιατί άραγε; Να ήθελε να γίνει ηθοποιός;
Το μοναδικό κοριτσάκι ήταν που ονειρευόταν κάτι τέτοιο;

Δίπλα σε μένα από την δεξιά πλευρά, όπως έχουμε την φωτογραφία φάτσα, είναι θαρρώ ένα αγόρι από την οικογένεια του Αλεπού, άκου κι άλλο παρατσούκλι... (η οικογένεια αυτή είχε φύγει για την Αμερική και έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη τους – δεν τους ξαναείδα εννοώ και αν θυμάμαι καλά είχε και μια αδελφούλα με το όνομα Αλεξάνδρα)

Ανάμεσα σε μένα και στην Ιωάννα υπάρχει ένα αγοράκι που δεν μου θυμίζει τίποτα.

Πάμε παρακάτω....το κοριτσάκι δεξιά από στην Ιωάννα δεν μου θυμίζει επίσης τίποτα...αλλά πίσω από αυτό το κοριτσάκι και κρυμμένος από τα μαλλιά της φιλενάδας μου, Γεωργίας, φαίνεται λιγάκι ο Γιώργος του Ηλία Μελετλίδη, και συγγενή μου, που επί πολλά χρόνια τέλεσε σαν όργανο της αστυνομίας.

Δεξιά από την Γεωργία είναι ο Χάμπος της οικογένειας Σσέρας - άλλο παρατσούκλι κι αυτό - αδελφός της «Αλίκης Βουγιουκλάκης», που παλιά όταν ζούσε εδώ, στην Στοκχόλμη, από καμιά φορά τον έβλεπα.

Πίσω από αυτόν κι από την Μαγδαληνή είναι μάλλον ο Δανιήλ του Χαντσάρ, του φόβου και του τρόμου μου όταν έβοσκα αρνιά, πρόβατα και αγελάδες και αυτά κάνανε ζημιές σε άλλων χωράφια - ο αγροφύλακας του χωριού αυτός, ήτοι.

Τον τύπο δίπλα στην Δανιήλ δεν τον γνωρίζω ούτε και μου θυμίζει κάποια οικογένεια στο χωριό.
Ανάμεσα στην Φωτεινή και στον Λεωνίδα, επιστρέψαμε στον δάσκαλο και στον Λεωνίδα, είναι ένας συγγενής μου μα δεν τον θυμάμαι καλά...

Νομίζω πως τους ανάφερα όλους κι αν έκανα λάθος διορθώστε με...

Η δε φωτογραφία είναι βγαλμένη στο βουνό Κρούσια, σε μια από τις εξορμήσεις που κάναμε σ’ ένα ηρώο εκεί όπου παρακαλούσαμε τον Θεό να βρέξει...
Παράκληση λέγονταν αυτές οι εξορμήσεις;

(Το χωριό που φένεται πίσω είναι η Καστανούσσα κι όχι το Καλοχώρι!)