Επειδή και ο θάνατος είναι ένα μέρος της ζωής μας, και ως εκ τούτου δεν πρέπει να τον φοβόμαστε ή να αποφεύγουμε να τον συζητάμε, σήμερα θα σας γράψω κάτι σχετικό μ’ αυτόν.
Το δείχνει, άλλωστε, και η φωτογραφία των νεκροταφείων του χωριού μου που μας έχει στείλει η Ιωάννα από την Astoria του New York - μέγας νοσταλγός του χωριού μας....
Επηρεάστηκα και από μια κηδεία που ήμουν σήμερα... και «έκατσε» καλά να γράψω και ετούτο εδώ το κείμενο....
Το δείχνει, άλλωστε, και η φωτογραφία των νεκροταφείων του χωριού μου που μας έχει στείλει η Ιωάννα από την Astoria του New York - μέγας νοσταλγός του χωριού μας....
Επηρεάστηκα και από μια κηδεία που ήμουν σήμερα... και «έκατσε» καλά να γράψω και ετούτο εδώ το κείμενο....
Το Πάσχα του 2002 είχε πέσει αρχές Μαίου και έτυχε τότε να ήμουν στην Ελλάδα και να με τρελαίνουν οι παπαρούνες που είχα να τις δω από τότε που είχα φύγει από το χωριό.
Με το νούμερο 1 της σκάλας των αδελφών, την Κερεκή, είχαμε καταφέρει να ξεφύγουμε για λίγο από τις πασχαλινές προετοιμασίες της οικογένειας και παίρνοντας το αμάξι του Νάκη, (γιος του νούμερο 6 αδελφού, Θανάση), την «κάναμε» για το γειτονικό χωριό, Καστανούσσα! Στα γρήγορα να δούμε κάποιους συγγενείς μας γιατί πολλούς τέτοιους έχουμε εκεί.
Σε μια φάση είχε χτυπήσει το κινητό μου και η φωνή του Νάκη αντήχησε: ρεσύ, πούστε ρε, σε δέκα λεπτά είναι έτοιμο το αρνί, να ξέρεις... όποιος γνωρίζει τον Νάκη άκουσε σίγουρα και την φωνή του διαβάζοντάς τα αυτά!
Παρά τις προσπάθειές μου να φτάσουμε στο σπίτι σε δέκα λεπτά, διότι ο Νάκης και ο Βασίλης, το νούμερο 8 αδελφός που επίσης έψηνε το αρνί, ήταν σε θέση να ξεκινήσουν το φαγοπότι και χωρίς εμάς, οι παπαρούνες παντού γύρω μας δεν μ’ άφησαν να τις περάσω ασυγκίνητη.
Με καλούσαν! Ήθελαν να με σταματήσουν να κυλήσω πάνω τους, να τις μυρίσω, να τις αγκαλιάσω, να τις αγαπήσω, να τις θυμηθώ.
Κατάφεραν να με παν 30-40 χρόνια πίσω τότε που σαν κοριτσάκι τις επισκεπτόμουν καθημερινά, παρέα με τα αρνάκια μου...
Και σταμάτησα και τραβήξαμε φωτογραφίες.
Η Κερεκή εμένα κι εγώ αυτήν και πρόλαβα και να πάω το μπουκέτο στους γονείς μου, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία.
Με το νούμερο 1 της σκάλας των αδελφών, την Κερεκή, είχαμε καταφέρει να ξεφύγουμε για λίγο από τις πασχαλινές προετοιμασίες της οικογένειας και παίρνοντας το αμάξι του Νάκη, (γιος του νούμερο 6 αδελφού, Θανάση), την «κάναμε» για το γειτονικό χωριό, Καστανούσσα! Στα γρήγορα να δούμε κάποιους συγγενείς μας γιατί πολλούς τέτοιους έχουμε εκεί.
Σε μια φάση είχε χτυπήσει το κινητό μου και η φωνή του Νάκη αντήχησε: ρεσύ, πούστε ρε, σε δέκα λεπτά είναι έτοιμο το αρνί, να ξέρεις... όποιος γνωρίζει τον Νάκη άκουσε σίγουρα και την φωνή του διαβάζοντάς τα αυτά!
Παρά τις προσπάθειές μου να φτάσουμε στο σπίτι σε δέκα λεπτά, διότι ο Νάκης και ο Βασίλης, το νούμερο 8 αδελφός που επίσης έψηνε το αρνί, ήταν σε θέση να ξεκινήσουν το φαγοπότι και χωρίς εμάς, οι παπαρούνες παντού γύρω μας δεν μ’ άφησαν να τις περάσω ασυγκίνητη.
Με καλούσαν! Ήθελαν να με σταματήσουν να κυλήσω πάνω τους, να τις μυρίσω, να τις αγκαλιάσω, να τις αγαπήσω, να τις θυμηθώ.
Κατάφεραν να με παν 30-40 χρόνια πίσω τότε που σαν κοριτσάκι τις επισκεπτόμουν καθημερινά, παρέα με τα αρνάκια μου...
Και σταμάτησα και τραβήξαμε φωτογραφίες.
Η Κερεκή εμένα κι εγώ αυτήν και πρόλαβα και να πάω το μπουκέτο στους γονείς μου, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία.
10-20 πόντους πιο δεξιά από το δεξί μου πόδι, στην φωτογραφία, θάψαμε τον αδελφό μου, τον Βασίλη, ένα μήνα μετά από εκείνο το πασχαλινό τραπέζι, και μόνο 52 χρονών...!
Και 16 μήνες αργότερα θάψαμε και τον Νάκη μας 35 ετών νέος και πατέρας 2 παιδιών.
Ναι, έχω συγκινηθεί από την σημερινή κηδεία! Οι κηδείες γενικά μου θυμίζουν χαμένους αγαπημένους ανθρώπους!
5 comments:
Καλημερα απο Αστορια, Νεα Υορκη. Πριν ξεκινησω για δουλεια καθε πρωι διαβασω τα νεα και το πρωτο που θα ανοιξω ειναι το Καλοχωρι. Χαρηκα πολυ που ειδα τις φωτογραφιες. Στο λεω του χρονου πρωτα ο Θεος θα παμε μαζι και θα αλασκουμες μαζι τα στρατας και τα μερεας τι Καλοχωρί γιατ' ερεθυμεσα το πολυ.
Αχ και να ξερες ποσες φορες ειπα να μην εφευγα ποτε απο κει. Οπου και να παμε αγαπητη μου ο τοπος που γεννιεσαι ειναι μεσα μας συνυφασμενος με την καθε ινα του σωματος και τον νοσταλγμουμε. Μερικοι ισως να μη το παραδεχονται αλλα ειναι αληθεια.
Ποσο θαθελα να μουν εκει την ανοιξη που ανθιζει η φυση και βαζει ολα τις χρωματα και οι ιδιαιτερα οταν ανθιζουν οι πασχαλιες και ντεμορφα που σκουντουλιζενε.
Του χρονου κανονισε και θα βρεθουμε εκει.
Πολλα φιλια και νασαι παντα καλα.
Ιωαννα
GIA SOU ASTORIA AMERIKIS ME TON POLI ELINISMO SAS POU FENESTE PIO ELADA KI APO TIN ELADA...
XERIS KI EGO TO IPA POLES FORES, AFTO TO NA MIN EFEVGA POTE APO TO HORIO...
TO FANTAZESE, OMOS, NA KANAME POLEMO GIA TO PIA 8A PARI TON STALO TOU GARATAY GIA ANTRA... TON MONADIKO ANTRA TOU HORIOU GIA TIN ILIKIA MAS...???
A,OSO GIA TIN MELPOU, SE PROIGOUMENO POST, POU DEN "SPITOSE" ANTRA META TON HAMO TOU ANTRA TIS, MA ASFALOS FTEME KI EMIS I GINEKES!
ME TO POU APARNIOUMASTE NA "SPITOSOUME" ALON INE SAN NA DINOUME TO MINIMA OTI EPIMENOUME NA 8ELOUME NA SINEHISTOUN TA PALIA PROTIPA! AFTA POU DIKEONOUN TON ANTRA KE ADIKOUN TIN GINEKA.
ME ALA LOGIA TON TAFO MAS TON ANIGOUME EMIS I IDIES!!!
AS SPITONE ENAN, 8A LEGANE,8A XANALEGANE, KE PALI 8A LEGANE MA KAPIA MERA 8A STAMATOUSAN NA LENE... KE S´EKINO TO SIMIO 8A ESPAGE KE TO PALIO PROTIPO!
EKI 8A DEHONTOUSAN OLI ENA NEO PROTIPO SIMFONA ME TO OPIO KE I GINEKES SPITONOUN ALON...
EMIS I GINEKES PREPI NA POLEMISOUME GIA TA DIKEOMATA MAS.
TIPOTA DEN ERHETE APO MONO TOU KE TIPOTA DEN APOKTATE DIHOS KOPO.
STIN PERIPTOSI MAS ME TIN IPOMONI TIS MELPOS-KE TIS KA8E GINEKAS-NA ANTEHI TIS KAKES GLOSES MEHRI NA VARE8OUN KE NA STAMATISOUN. DILADI MEHRI NA NIKISI AFTI!
8ELI DOULIA POLI...
ego ime apo kilkis ala maresi to blog sou...
makis!
μα ακόμα και για το Κιλκίς γράψαμε εδώ Μάκη...
για όλο τον καλό κόσμο είναι αυτό το μπλογκ.
διακρησεις δεν κάνουμε...
Post a Comment