«Ας κάτσουμε πρώτα λίγο να πάρουμε μια ανάσα», έλεγε η μάνα μου όταν φτάναμε σ’ αυτό εδώ το σημείο.
Τότε, βέβαια, δεν υπήρχε αυτή η όμορφη βρυσούλα αλλά το πλατάνι σταθερό, εκεί, από τότε που γνωρίζω τον εαυτό μου!
Το μέρος αυτό είναι 50 περίπου μέτρα έξω από την εκκλησία, και δίπλα από το σχολείο, πηγαίνοντας για το χωριό Καστανούσσα.
Δηλαδή δίπλα στο ποτάμι και στο Τ, όπως το αποκαλώ και στο βιβλίο μου.
Εκεί, δηλαδή, από όπου ξεκινά και ο δρόμος προς την στάση του τρένου για να συνεχίσει μετά για το χωριό Ανατολή.
Ένα όνειρο που είχα δει πριν μερικά χρόνια διαδραματίζονταν σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, το Τ, αλλά πριν διηγηθώ το όνειρό μου ας πω της μάνας μου το «ας πέρουμε μιαν ένα σουλούχ».
Για τραπέζι δε θυμάμαι αλλά ένα παγκάκι νομίζω υπήρχε και τον καιρό εκείνο κάτω από το πλατάνι αυτό και πάνω σ’ εκείνο ήθελε η μάνα μου να κάτσουμε να ξεκουραστούμε.
Αυτο συνέβαινε επιστρέφοντας για το σπίτι από τις πολλές και διάφορες δουλειές που κάναμε στα χωράφια... κυρίως, όμως, όταν επιστρέφαμε από το μάζεμα των «τσατσιών» = ξερά κλαδιά και χαμόκλαδα για προσάναμμα!
Σαν να μην είχαμε άλλες δουλειές είχαμε και τέτοια μαζέματα και κουβαλήματα, κατάλαβες;
Ε, να μην κουραζόταν και η μάνα μου και ο καθένας που κουβαλούσε τέτοια.
Μήπως κι εγώ δεν κουραζόμουν και παρά το γεγονός ότι το σπίτι μας βρίσκεται άλλα 70-80 μέτρα από αυτό το σημείο χρειάζονταν η μάνα μου πρώτα να ξεκουραστεί!
Τότε, βέβαια, δεν υπήρχε αυτή η όμορφη βρυσούλα αλλά το πλατάνι σταθερό, εκεί, από τότε που γνωρίζω τον εαυτό μου!
Το μέρος αυτό είναι 50 περίπου μέτρα έξω από την εκκλησία, και δίπλα από το σχολείο, πηγαίνοντας για το χωριό Καστανούσσα.
Δηλαδή δίπλα στο ποτάμι και στο Τ, όπως το αποκαλώ και στο βιβλίο μου.
Εκεί, δηλαδή, από όπου ξεκινά και ο δρόμος προς την στάση του τρένου για να συνεχίσει μετά για το χωριό Ανατολή.
Ένα όνειρο που είχα δει πριν μερικά χρόνια διαδραματίζονταν σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, το Τ, αλλά πριν διηγηθώ το όνειρό μου ας πω της μάνας μου το «ας πέρουμε μιαν ένα σουλούχ».
Για τραπέζι δε θυμάμαι αλλά ένα παγκάκι νομίζω υπήρχε και τον καιρό εκείνο κάτω από το πλατάνι αυτό και πάνω σ’ εκείνο ήθελε η μάνα μου να κάτσουμε να ξεκουραστούμε.
Αυτο συνέβαινε επιστρέφοντας για το σπίτι από τις πολλές και διάφορες δουλειές που κάναμε στα χωράφια... κυρίως, όμως, όταν επιστρέφαμε από το μάζεμα των «τσατσιών» = ξερά κλαδιά και χαμόκλαδα για προσάναμμα!
Σαν να μην είχαμε άλλες δουλειές είχαμε και τέτοια μαζέματα και κουβαλήματα, κατάλαβες;
Ε, να μην κουραζόταν και η μάνα μου και ο καθένας που κουβαλούσε τέτοια.
Μήπως κι εγώ δεν κουραζόμουν και παρά το γεγονός ότι το σπίτι μας βρίσκεται άλλα 70-80 μέτρα από αυτό το σημείο χρειάζονταν η μάνα μου πρώτα να ξεκουραστεί!
Το Όνειρο που δεν ξέρω πόσες φορές το είδα, πάντως πάνω από μια φορά, και που έχει καιρό να το δω:
Τρέχω επειδή κάποιοι με κυνηγούν. Τρέχω αλλά κάπου ξέρω ότι δεν γλιτώνω διότι αυτοί που με κυνηγούν όπου να ‘ναι με φτάνουν…
Το κυνηγητό γίνεται από το χωριό προς το ποτάμι και καθώς φαίνεται πρόκειται για πολύ άγριους που με κυνηγούν αλλά δεν γνωρίζω τον λόγο του κυνηγιού!
Σε κάποια στιγμή, και ακριβώς σ’ αυτό το σημείο του Τ, παίρνω την μεγάλη απόφαση και παρά τον κίνδυνο σταματώ, χτυπώ με δύναμη τα χέρια στους μηρούς μου, μια-δυο-τρις φορές και αρχίζει το κορμί μου να ανεβαίνει…να ανεβαίνει και χτυπώντας ακόμα πιο δυνατά ανεβαίνω πιο ψηλά!
Τρέχω επειδή κάποιοι με κυνηγούν. Τρέχω αλλά κάπου ξέρω ότι δεν γλιτώνω διότι αυτοί που με κυνηγούν όπου να ‘ναι με φτάνουν…
Το κυνηγητό γίνεται από το χωριό προς το ποτάμι και καθώς φαίνεται πρόκειται για πολύ άγριους που με κυνηγούν αλλά δεν γνωρίζω τον λόγο του κυνηγιού!
Σε κάποια στιγμή, και ακριβώς σ’ αυτό το σημείο του Τ, παίρνω την μεγάλη απόφαση και παρά τον κίνδυνο σταματώ, χτυπώ με δύναμη τα χέρια στους μηρούς μου, μια-δυο-τρις φορές και αρχίζει το κορμί μου να ανεβαίνει…να ανεβαίνει και χτυπώντας ακόμα πιο δυνατά ανεβαίνω πιο ψηλά!
Με τον φόβο μην πιάσουν τα πόδια μου από κάτω οι άλλοι, αφού μ’ έχουν ήδη πλησιάσει, προσπαθώ να ανέβω όσο πιο ψηλά και όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Τους γλιτώνω στην τρίχα και σαν φτάσω στις κορυφές των πλατανιών, και τις περάσω, ξαπλώνω το κορμί μου οριζόντια και αρχίζω πια να πετώ κανονικά και να τους βλέπω από πάνω και να γελώ επειδή κατάφερα να τους ξεφύγω! !!
Αν υπάρχει κανένας καλός ονειροκριτής να μου εξηγήσει το όνειρο ας στείλει mail στο: sumelaki@hotmail.com
8 comments:
Παντα ειχες ειχες τον νου σου στην φυγη και τα καταφερες. Καταφερες να φυγεις απο κει που ενοιωθες ασφυκτικα καταδιωκομενη.
Καζαμιας απο Καλοχωρι
Εγω παντως ουτε βρυσουλα ουτε παγκακι θυμαμαι απο κεινο το μερος αλλα ενα παίρι και κει συγκεντρωναμαι τα ζωα και τα παιρνε ο τσοπανος για βοσκη. Καποτε ειχε και ενα μεγαλο σαν λακκο. Καλοχωρι
ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΧΩΡΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΤΑΣΗ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ;
ΝΑ, ΟΜΩΣ, ΚΑΖΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΧΩΡΙ, ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΦΥΓΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΑ 22 ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟ ΕΙΔΑ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΑ 45 ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΟΥ!!!
ΤΙ ΕΓΙΝΕ, ΛΟΙΠΟΝ;
ΜΗΠΩΣ ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΦΥΞΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ;
ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ...;
ΔΙΟΤΙ, ΑΠ ΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ, ΑΛΛΟ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΗΜΑΣΤΕ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΗΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΗΜΑΣΤΕ!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ...
ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΜΑΖΕΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΣΟ.
ΙΣΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΣΟΜΠΑΝΟΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ!
ΑΝΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΙΑΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ "ΜΕΛΕΤΛΙΔΗ" ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΑΜΕ ΤΙΣ ΤΣΟΜΠΑΝΙΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΑΣ ΜΟΝΟ Σ' ΑΥΤΗΝ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΚΟΛΕΚΤΙΒΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ.
Λοιπον ενα ενα: Ακριβως δεν εχεις φυγει καθολου απο το χωριο. Μαλλον στις αποκρυφες επιθυμιες σου πιστευεις οτι εφυγες γιαυτο και χαιρεσαι πουσαι ψηλα, αλλα δεν εχεις φυγει ποτε και δεν θα φυγεις ποτε. Δυστυχως ή ευτυχως δεν εχεις φυγει ποτε γιατι ολοι εχουμε ριζες και οι ριζες παντα μας κρατανε και μας τροφοδοτουνε. Χωρις ριζες κανενα δεντρο δεν μεγαλωνει ποσο μαλλον να επιζησει.
Καζαμιας απο Καλοχωρι
Σιγουρα δεν το θυμασαι γιατι εσυ ηδη βρισκοσουν στο Καπερ τοτε. Δεν θυμαμαι αν ειχατε αγελαδες. Ξερω η οικογενειακη επιχειρησα "Μελετλιδη" ειχε προβατα, αλλα δεν θυμαμαι για αγελαδες. Εχω εφερνα τις αγελαδες μας σε κεινο το σημειο και απο της Παναηλας, του Χονδρου το γιαν' πηγαινα στο σπιτι μου αλλα με τον φοβο μην με μαλωσουν γιατι βλεπεις παραβιαζα ξενη περιουσια με τα σημερινα δεδομενα,trespassing other's people property. Το ιδιο ισχυε και απο του Καντηλ' και απο του Γαραταη. Κρυφα ομως πηγαινα γιατι δεν ηθελα να κανω ολο το γυρω της ανηφοριας να παω επανω πολυ ψηλα μεχρι στο σημειο που ητανε η δημοσια βρυση στο σταυροδρομι για του Καλεμ, της Φροσως, του Κουλτουρ και της Αργυρης και της Περιστερας. Γιαυτο κρυφα να μην δεν δουν ετρεχα απο το πλαι του χωραφιου και πηγαινα στο σπιτι μου.
Εεε και κατι καιρους τοτε!!!!!!!!!!
Και καλοι και κακοι.
Καλοχωρι
Α! ξεχασα να σου πω! Διαβασε αν θελεις ενα βιβλιο που ο τιτλος του με εντυπωσιασε. Οταν Γυρισεις Πισω δεν Εφυγες Ποτε.
Καζαμιας
Ο ΤΙΤΛΟΣ "ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΕΣ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΕΦΥΓΕΣ ΠΟΤΕ" Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ!
ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΦΑΝΤΑΖΟΜΕ!
ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΩ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΤΟ ΨΑΞΩ!
ΩΣΤΟΣΟ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΠΙΣΩ.
ΟΧΙ, ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΟΧΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ!
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ, ΟΜΩΣ, ΔΙΝΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΣΩΣΤΗ.
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΙ ΓΩΝΕΙΣ, ΟΙ ΓΕΙΤΩΝΟΙ, ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΣΩΣΤΗ!
Συγχαρητήρια για τη σελίδα.
Δες ένα ενδιαφέρον σάιτ από την Τουρκία. Το δημιούργησαν ελληνόφωνοι στο Βορρά της, στην περιοχή του Όφη. Γράφουν στη γλώσσα τους (ποντιακά) με λατινικό, όμως, αλφάβητο:
http://www.ocena.info/
Post a Comment