Στις 26 Οκτωβρίου, του Αγίου Δημητρίου, γιορτάζουμε στο Καλοχώρι Σερρών!!!
«Να σαν εμάς», θα έλεγε τώρα η μάνα μου που στην κυριολεξία σημαίνει ποιος την χάρη μας αλλά αυτή πάντα το έλεγε σε στιλ: σιγά το πράμα!
Και τι έγινε, δηλαδή, αφού σε κάθε πανηγύρι ή φουστάνι δεν θα είχαν τα μωρά της ή παπούτσια ή θα έλειπαν τα λάδια τα μακαρόνια κλπ...
Το λάδι ήταν η αδυναμία της μάνας μου, όταν το είχε το χρησιμοποιούσε πληθωρικά και, φυσικά, πάντα τελείωνε πριν την ώρα του και πάντα έλειπε από την κουζίνα και άντε πάλι από την αρχή φώναζε τον άντρα της να φέρει λάδ!
«Νέπε φέρε λαδ = βρε φέρε λάδι», του έλεγε μονίμως, θυμάμαι!
«Νέτσι αφορησμέντσα ακομάν οψεκές έγκα = βρε χαμένη (αφορισμένη) ακόμα προχθές έφερα» απαντούσε μονίμως αυτός!
Πρότυπο ζευγαριού ε; Να, τέτοια ζευγάρια να έχεις σαν πρότυπα για να προκόψεις αργότερα κι εσύ σαν ζευγάρι...
Νέπε τον φώναζε αυτή Νέτση την φώναζε αυτός!
Τα ονόματα Ιορδάνης και Πολυξένη ήταν μόνο για τα χαρτιά!
Και προσέξατε; Ο άντρας, παρακαλώ, κρατούσε το budget και της κουζίνας κάτι που πολύ το λαχταρούσε η άμοιρη η μάνα μου και το έδειχνε αργότερα όταν μας έβλεπε να έχουμε εμείς το κουμάντο και το ταμείο στις δικές μας οικογένειες... «αίκα πα κ’ επείκα και αχά τεμόν την τύχη» έλεγε παραπονεμένη... άσε, δεν θα το μεταφράσω γιατί πονάει πολύ!
Τι μου ‘ρθε τώρα και γράφω γι αυτούς; Για το πανηγύρι είχα σκεφτεί να γράψω!
Θα γράψω για το πανηγύρι άλλη φορά γιατί το κεφάλι μου τώρα βάραινε και λεω να αναπαυτώ.
Άλλωστε, ακόμα έχουμε καιρό γι’ αυτό
Τα ονόματα Ιορδάνης και Πολυξένη ήταν μόνο για τα χαρτιά!
Και προσέξατε; Ο άντρας, παρακαλώ, κρατούσε το budget και της κουζίνας κάτι που πολύ το λαχταρούσε η άμοιρη η μάνα μου και το έδειχνε αργότερα όταν μας έβλεπε να έχουμε εμείς το κουμάντο και το ταμείο στις δικές μας οικογένειες... «αίκα πα κ’ επείκα και αχά τεμόν την τύχη» έλεγε παραπονεμένη... άσε, δεν θα το μεταφράσω γιατί πονάει πολύ!
Τι μου ‘ρθε τώρα και γράφω γι αυτούς; Για το πανηγύρι είχα σκεφτεί να γράψω!
Θα γράψω για το πανηγύρι άλλη φορά γιατί το κεφάλι μου τώρα βάραινε και λεω να αναπαυτώ.
Άλλωστε, ακόμα έχουμε καιρό γι’ αυτό
3 comments:
"Αστο ποναει πολυ" και τι δεν ποναει απο κεινη την "παλια καλη εποχη" που συνηθιζουμε να λεμε. Συνηθιζουμε να λεμε για τα καλα χρονια τα παλια δηλαδη εκεινα που περιμεναμε να παρουμε παπουτσια το Πασχα οταν πουλουσαμε τα καπνα.
Οσο για το πανηγυρι εσεις επειδη το σπιτι σας ηταν στον κεντρικο δρομο το ζουσατε το παννηγυρι αλλα εγω οχι και τοσο γιατι βλεπεις τα κοριτσια δεν επρεπε να πανε στην πλατεια μονα τους. Και γω δεν ειχα καβαλιερο και ετσι δεν θυμαμαι και πολλα.
Εκεινο ομως που με συγκινησε φετος που μπηκα στην εκκλησια του χωριου μας και συγκινηθηκα πολυ. Αρχισα να κλαιω γιατι μου φερε θυμισες. Και την κανανε ομορφη, με καινουργια καθισματα, χαλια και ωραιες αγιογραφιες. Μου αρεσε που την ειδα. Ειχα να μπω μεσα εκει απο το 1976, 31 χρονια παρακαλω ειχα να μπω μεσα.
Καλα ειναι κρατα τον ρυθμο και ειναι ωραια να θυμομαστε και το "Νεπε" και Νετσι" ή "Νεκουτσι"
Ιωαννα
ΩΣΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΜΑΣ.
ΚΡΙΜΑ, ΝΟΜΙΣΑ ΠΩΣ ΚΙ ΕΣΥ ΧΑΙΡΟΣΟΥΝ...
ΝΑΙ, ΥΠΗΡΧΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΔΡΟΜΟ.
ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ.... ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ!
ΠΟΣΑ ΑΓΟΡΙΑ ΦΑΓΑΝΕ ΒΡΥΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΟ ΒΛΕΜΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΕΜΑΣ...
ΑΣΕ ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ
ΩΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ 76 ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ!!!
ΕΓΩ ΜΠΑΙΝΩ ΣΥΧΝΑ!
ΒΛΕΠΕΙΣ ΗΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ... ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ LARGE ΟΙΚΟΓΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΛΙΔΗ ΙΟΡΔΑΝΗ & ΠΟΛΥΞΕΝΗΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΕΡΝΑΜΕ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!!
ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΣΥΧΝΑ!
ΚΑΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΛΑΙΩ ΚΙ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΜΠΑΙΝΩ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ....
Ναι βλεπεις τα παραδοξα της ζωης. Δυστυχως απα τα πανηγυρια μας δεν θυμαμαι πολλα. Φευγατη απο το χωριο παντα και τωρα το αναπολω.
Κρατα τον ρυθμο και ψαξε το συρταρι της μνημης σου και οσων αλλων μπορεις να ξαναφερουμαι εστω και νοερα καποιες στιγμες που αξιζουν να αναφερονται.
Παντα νοσταλγος του χωριου και της παραδοσης
Ιωαννα
Post a Comment