Καλοχωρίτισες - Νύφες

Είχα γράψει και πριν ότι τις καλοχωρίτισες που ήρθαν στο χωριό σα νύφες δεν ήξερα πώς να τις κατατάξω!
Το σκέφτηκα έτσι το σκέφτηκα αλλιώς και τελικά κατέληξα να τις βάλω όλες μαζί σ' ένα ρεπορτάζ! Εννοώ όλες όσες είδα στην εκκλησία την Κυριακή στις 17 του Γενάρη όπου είδα κι άλλες όμορφες φατσούλες αλλά δεν τις γώριζα προσωπικά...

Κι αρχίζω από την Σταματία, την γυναίκα του Στάθη του Λάμπου, που έχει 3 χαριτωμένα παιδιά εκ των οποίων η όμορφη κορούλα, η Αγγελική, μένει για χρόνια κάπου στο Οχάιο της Αμερικής κι έχω κάτι χρονάκια να την δω!

Η Σταματία όταν ήρθε στο χωριό νεόνυμφη, μικρούλα εγώ και γειτόνισα αυτή, την θαύμαζα για το κάτι το διαφορετικό από εμάς, τους χωριάτες, που ήταν...
Τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν - μου φαινόταν σα να 'ταν και από χάι σοσάιτι, κάτι και ντρεπόμουν και να την πλησιάσω... ή να την μιλήσω...
Την άκουγα να φωνάζει τον άνδρα της "Ευστάθιε" κι αναρωτιόμουν τι στην ευχή εννοεί... Στάθη τον ξέρουμε εμείς τι θέλει αυτή με το Ευστάθιε...
Στάθη κυρά μου!
Στάθη και πολύ του πέφτει! Διότι εμείς, κυρά μου, στο Καλοχώρι ή κόβουμε τα ονόματα ή βάζουμε παρατσούκλια και δεν πάμε αρχαιστή! Άκου Ευστάθιε...
Άραγε πώς τον φωνάζει τώρα... από περιέργεια θα το προσέξω την επόμενη φορά!

Μου ποζάρισε η Σταματία πάνω στα σκαλιά της εκκλησιάς μας σαν να 'ταν κάνα top model... Μπράβο ρε Σταματούλα που δεν κολλάς...




Περνάμε στην Γιωργία, στην γυναίκα του κοινώς, Στουλίκα του Χάτσου (του Δήμου) που την τσάκωσε η κάμερά μου να ξεκαρδίζεται στα γέλια με το αντίδωρο στο στόμα και μ' άρεσε πάρα πολύ έτσι!

Από την Θεσσαλονίκη μας ήρθε αυτή και μου φαινόταν παραμυθένιο... άκου, Σαλονίκη!
Ούτε στο όνειρό μου τολμούσα να φέρω την πόλη αυτή που την πρωτοείδα στην ηλικία των 16, περίπου. Κι εκείνο στα κρυφά από τον πατέρα μου κάνωντας σκασιαρχείο από το γυμνάσιο με δυο συμμαθήτριές μου, η μια απο την Λειβαδειά κι άλλη από την Κερκίνη....

Τα παιδιά της Γιωργίας όπου με βλέπουν μ' αγκαλιάζουν σα να 'μαι μια άλλη αδελφή τους!

"Ους να φεύφς ασ' εμέν άρχεσαι και περτς ξύλα και καυς, ακούς; = όσπου να φύγεις από μένα θα 'ρχεσαι να παίρνεις ξύλα να καις, τ' ακούς" μου 'πε με έμφαση όταν ήρθε σπίτι και της ανάφερα το γεγονός ότι είχα παραγκείλει κάποια ξύλα για τη σόμπα κι ότι ακόμα να 'ρθουν...
Βέβαια, βολευόμουν και από την αδελφή μου αλλά, εδώ που τα λέμε, της Γωργίας τα ξύλα είναι πιό κοντά από της αδελφής μου αφού μένει δίπλα μας...

Εντάξει, σκέφτομαι, από την Γιωργία ξύλα, από την Ναζλού αυγά, από την Σοφία λάχανα, από την άλλη μελιτζάνες/πιπεριές, από την παράλλη κάτι άλλο... μια χαρά θα τα περνάω έτσι και αποφασίσω να μετακομίσω στο Καλοχώρι μου... κάπως έτσι! Διότι όσο είμαι στο χωριό όλο και κάτι φέρνουν οι γυναίκες και είναι τόσο, μα τόσο συγκηνιτικό αυτό! Αναρρωτιέμαι πώς να τις ευχαριστήσω όλες αυτές!!!




Και περνάμε στην Γιωργία νούμερο 2!
Του Γιάννη του Πηλέν η γυναίκα, αυτή, και από ένα χωριό επίσης του νομού Σερρών αλλά δεν ξέρω ποιό ακριβώς!

Και αυτή η Γιωργία και η προηγούμενη είχαν καφενείο! Είχαν τα 2 καφενεία στο χωριό αλλά αυτήν δεν την έβλεπα να δουλεύει μέσα ενώ την άλλη την έβλεπα πιό πολύ να γυρωφέρνει στο μαγαζί! Τώρα τι μαγαζί, και τι δουλειά, και τι πελάτες, και τι κέρδη, δεν ξέρω.
Ξέρω, ωστόσο, ότι εκτός από το μαγαζί είχαν από πάνω και τα καπνά, και τα χωράφια, και τα μωρά, και τα ζώα, και τους μπαξέδες... κλπ κλπ!
Χαρά στο κουράγιο τους αυτές οι ηρωίδες!!!
Τους αξίζουν τόσα ΜΠΡΑΒΟ που ούτε σε blog χωράνε!!!
Αυτό μόνο λέω...




Η γαλήνια και θεική αυτή κυρία είναι, δίχως να 'μαι πολύ σίγουρη, η γυναίκα του Άρη του Μοντορίκα (Θοδώρικα)
Έχω, ωστόσο, τις επιφυλάξεις μου γι αυτό!
Μ' αυτή την γυναίκα δε νομίζω να έχω μιλήσει ποτέ και η αλήθεια είναι δεν γνωρίζω ούτε καν την φωνή της...
Ενώ τον Άρη τον βλέπω σχεδόν πάντα και πάντα ανταλάσσουμε και από καμιά κουβέντα!Πονεμένη ιστορία κι αυτής ο ερχομός στο χωριό... η ματιά της, που η κάμερα την πέτυχε και καθαρότατη, θαρρείς και σκίζει τα μέσα της ψυχής μου... τα μέσα μιας γυναικείας, γενικά, ψυχής... άστα να πάνε





Αυτές οι δύο τελευταίες χάριτες είναι αδελφούλες από την Ανατολή!
Η πρώτη είναι η Ελένη, η γυναίκα του Γιώτη του Γιακήμ και η δεύτερη είναι η Τασούλα, η γυναίκα του πασίγνωστου Γούλη του Παναστάτη!

Τι να πω γι αυτές που δεν τις γνωρίζω καλά αλλά και που δεν θυμάμαι να 'χω βιώσει κάτι μαζί τους!
Για την Τασούλα ξέρω ότι μαζί με τον άνδρα της, τον Γούλη, έχει κάνει στην Σουηδία αλλά όταν εγώ ανέβηκα εδώ πάνω αυτοί είχαν ήδη κατέβει και δεν τους θυμάμαι από εδώ.

Ξέρω, ωστόσο, ότι και αυτήν την έχει δοκιμάσει σκληρά ο Θεός με το προώτοκό της παιδί να σκοτώνεται πάνω στα βουνά, στα ξύλα, με τρακτέρ, τούμπαρε.... κάτι!
Δεν ξέρω λεπτομέρεις αλλά και σε τι θα βοηθούσαν αυτές; Από την στιγμή που κάποιος φεύγει τι σημασία έχει από τι και γιατί...

Κουράγιο να τις δίνει αυτός που τις έβαλε σε δοκιμασίες - είναι υποχρέωσή του να το κάνει αυτό σε τόσο δοκιμασμένες και πονεμένες ψυχές...

ΑΥΤΕΣ τις γυναίκες έχω δει εκείνο το σαββατοκύριακο στο χωριό!
Αυτές τις 20 γέννημα και θρέμα καλοχωρίτισες και τις 5 νύφες καλοχωρίτισες.
Είδα, όμως, κι άλλες στην εκκλησία αλλά δεν ήξερα ποιές ήταν και ούτε προλάβαινα να ρωτήσω....
Μέχρι να φωτογραφίσω αυτές που ήξερα οι άλλες είχαν ήδη φύγει...
2 ώρες περίπου αργότερα είχα φύγει κι εγώ για την Θεσσαλονίκη ξέροντας ότι στο χωριό δεν προλάβαινα να ξανανέβω. Οι μέρες λίγες, ο χρόνος περιορισμένος, και η επίσκεψή μου στο Καλοχώρι, για εκείνη την φορά, είχε τελειώσει...

Λυπήθηκα πολύ που δεν είδα γυναίκες που ήθελα να δω όπως την Σοφία και την Μελπού, τις νύφες τη Παυλ, που είναι και συγκενείς μου. Την Ανάστα του κοινώς, Ροκάν, που είναι επίσης συγκενής μου. Την Ελένη του Βαλτσάμ, και νύφη της Θεώνης, καθώς και την Μαρία, την άλλη νύφη της Θεώνης (Του Παύλου η Ελένη και του Χήλου η Μαρία)
Και σύγουρα υπάρχουν κι άλλες που τώρα δεν μου 'ρχονται στο μυαλό!

Αλλά επειδή το κεφάλι μου δεν πέρασε τελείως... πάω για ξάπλα!