Τον Ιανουάριο του 2010 ήταν η τελευταία φορά πυ ήμουν στο χωριό μου, στο Καλοχώρι Σερρών! Με την ευκαιρία, τότε, φωτογράφησα όλες τις γυναίκες (όσες βρήκα στο σπίτι και τις υπόλοιπες στην εκκλησία, που, όπως όλοι ξέρουμε, είναι η μοναδική τους "διασκέδαση"!) κι έγραψα κάτι λίγα για την καθεμιά, σ αυτό το blog!
Τους άνδρες τους άφησα για την επόμενη φορά, που θα μουν στο χωριό, για τον απλό λόγο ότι εκείνη την φορά δεν προλάβαινα!
Μα για κάποιους καλοχωρίτες δεν πρόλαβε να ρθει η επόμενη φορά και, όπως πρόσφατα έμαθα, έφυγε ο Στάθης Νικολαίδης (ο γιος του, κοινώς, Χάτσου), ο δεξιοτέχνης και αυτοδίδακτος στο βιολί που με τα γλέντια και το ιδιαίτερο εκείνο στιλάκι του έχει διασκεδάσει κόσμο και κοσμάκη στην βόρεια Ελλάδα!
Ο επόμενος που έφυγε πριν 2-3 μέρες είναι ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος που η γλυκιά του ψαλμωδική φωνή με ακολουθεί όπου και να πάω κι όπου και να βρεθώ!Και που ήταν η αιτία μια μέρα εκνευρισμένη να φύγω από την λειτουργία, σε μια εκκλησία, στην Έδεσσα, όπου βρέθηκα με την αδελφή μου για Πάσχα! Ο λόγος; με ενοχλούσε η παραφωνία των εκεί παπάδων και ψαλτών! Ήθελα να ακούω φωνές σαν του Ναστάση μας!!!
Την τελευταία φορά που ήμουν στο χωριό πήγα στο σπίτι του για να φωτογραφήσω την γυναίκα του, την Μαρία, μα αφού ήταν κι αυτός εκεί βιαστικά φωτογράφησα κι αυτόν με την υπόσχεση να ξαναπάω την επόμενη φορά για να τον φωτογραφήσω καλύτερα....
Εδώ έγραψα για την Μαρία και γι αυτόν το 2010
Κι εδώ έγραψα για τον πρόσφατο χαμό του αείμνηστου Ναστάση μας και για τις διάφορες φωνές, που αφορούν αυτόν, στην σελίδα του χωριού μου, στο facebook
Στην πρώτη φωτογραφία είναι όπως τον είδα για τελευταία φορά και στην δεύτερη όπως ήταν νέος και λεβέντης!
Ψάχνοντας στο αρχείο μου τώρα δεν βρίσκω καμία φωτογραφία με τον Στάθη Νικολαίδη και εντυπωσιάζομαι γι αυτό, αλλά και λυπάμαι γι αυτό!
