Στις 26 Οκτωβρίου, του Αγίου Δημητρίου, γιορτάζουμε στο Καλοχώρι Σερρών!!!
«Να σαν εμάς», θα έλεγε τώρα η μάνα μου που στην κυριολεξία σημαίνει ποιος την χάρη μας αλλά αυτή πάντα το έλεγε σε στιλ: σιγά το πράμα!
Και τι έγινε, δηλαδή, αφού σε κάθε πανηγύρι ή φουστάνι δεν θα είχαν τα μωρά της ή παπούτσια ή θα έλειπαν τα λάδια τα μακαρόνια κλπ...
Το λάδι ήταν η αδυναμία της μάνας μου, όταν το είχε το χρησιμοποιούσε πληθωρικά και, φυσικά, πάντα τελείωνε πριν την ώρα του και πάντα έλειπε από την κουζίνα και άντε πάλι από την αρχή φώναζε τον άντρα της να φέρει λάδ!
«Νέπε φέρε λαδ = βρε φέρε λάδι», του έλεγε μονίμως, θυμάμαι!
«Νέτσι αφορησμέντσα ακομάν οψεκές έγκα = βρε χαμένη (αφορισμένη) ακόμα προχθές έφερα» απαντούσε μονίμως αυτός!
Πρότυπο ζευγαριού ε; Να, τέτοια ζευγάρια να έχεις σαν πρότυπα για να προκόψεις αργότερα κι εσύ σαν ζευγάρι...
Νέπε τον φώναζε αυτή Νέτση την φώναζε αυτός!
Τα ονόματα Ιορδάνης και Πολυξένη ήταν μόνο για τα χαρτιά!
Και προσέξατε; Ο άντρας, παρακαλώ, κρατούσε το budget και της κουζίνας κάτι που πολύ το λαχταρούσε η άμοιρη η μάνα μου και το έδειχνε αργότερα όταν μας έβλεπε να έχουμε εμείς το κουμάντο και το ταμείο στις δικές μας οικογένειες... «αίκα πα κ’ επείκα και αχά τεμόν την τύχη» έλεγε παραπονεμένη... άσε, δεν θα το μεταφράσω γιατί πονάει πολύ!
Τι μου ‘ρθε τώρα και γράφω γι αυτούς; Για το πανηγύρι είχα σκεφτεί να γράψω!
Θα γράψω για το πανηγύρι άλλη φορά γιατί το κεφάλι μου τώρα βάραινε και λεω να αναπαυτώ.
Άλλωστε, ακόμα έχουμε καιρό γι’ αυτό
Τα ονόματα Ιορδάνης και Πολυξένη ήταν μόνο για τα χαρτιά!
Και προσέξατε; Ο άντρας, παρακαλώ, κρατούσε το budget και της κουζίνας κάτι που πολύ το λαχταρούσε η άμοιρη η μάνα μου και το έδειχνε αργότερα όταν μας έβλεπε να έχουμε εμείς το κουμάντο και το ταμείο στις δικές μας οικογένειες... «αίκα πα κ’ επείκα και αχά τεμόν την τύχη» έλεγε παραπονεμένη... άσε, δεν θα το μεταφράσω γιατί πονάει πολύ!
Τι μου ‘ρθε τώρα και γράφω γι αυτούς; Για το πανηγύρι είχα σκεφτεί να γράψω!
Θα γράψω για το πανηγύρι άλλη φορά γιατί το κεφάλι μου τώρα βάραινε και λεω να αναπαυτώ.
Άλλωστε, ακόμα έχουμε καιρό γι’ αυτό
